Zwakker dan Winnie de Poeh maar niet kwaad
[Recensie] Wanneer spreken we van een impulsaankoop? Als in een stationshal links en rechts verse croissants onweerstaanbaar liggen te zijn? Als je een extra eindejaarsalaris gestort kreeg en je koopt een nieuwe tv, net te breed voor je muur? Of als je een boek in handen hebt in vriendelijk beige met oogstrelende gekalligrafeerde letters en verleidelijke tekeningen?
Zo’n charme-effect straalt dit schattige boek van Mackesy volop uit. De argeloze boekenzoeker die het omslag ziet, zal het boek in handen willen houden om te kijken of de inhoud ook zo mooi getekend is (ja, maar met veel gedeeltelijke herhalingen), en of de tekst net zo troostrijk is als de quotes op de achterflap beloven (soms wel, vaker niet). Maar ja, het boek oppakken is al bijna kopen dus probeer het dan maar weer zonder schuldgevoel weg te leggen.
We hebben het over een bestseller dus, zoals de drukgeschiedenis van deze Nederlandse versie achterin het boek laat zien. In maart 2020 gelanceerd door Kok Boekencentrum Uitgevers, bereikt het in november 2020 al de twaalfde druk. Wat maakt dit boek zo populair?
Dat zal de winnende combi zijn van mooie uitvoering (stevige bladzijden, A5 formaat), arty tekeningen, het verhaal van de zoektocht van de jongen en de diepzinnig aandoende teksten. Om te beginnen, de uitvoering. Daar valt niks op af te dingen. Het is een lekker stevig brok papier dat prettig in de hand ligt. De stevige bladzijden geven een goede ‘bite’.
Ook de tekeningen zijn in hun eenvoud en artistiekerige half afgemaakte cirkeltjes kunstzinnig en leuk om naar te kijken. Conform de titel zien we een jongen, mol, vos en paard in wisselende bezetting. Fraai gedaan. De tekst loopt met de plaatjes mee en geeft de gedachten van de personages weer. Zoals op een willekeurig opengeslagen bladzijde middenin, bij een tekening van de jongen op de rug van het paard, van achteren getekend:
“’Wat is het moedigste dat je ooit hebt gezegd?’ vroeg de jongen.
‘Help’, antwoordde het paard.
‘Wanneer was jij op je allersterkst?’ vroeg de jongen.
‘Toen ik mijn zwakte durfde te laten zien.’
‘Om hulp vragen betekent niet dat je opgeeft,’ zei het paard.
‘Het betekent dat je weigert op te geven.’”
Die teksten zijn het minst geslaagde deel van het boek. In het beste geval zijn ze spits, in het slechtste geval obligaat. Al te vaak gaan ze niet verder dan tegeltjeswijsheid en oppervlakkige beschouwing. Vergeleken met boeken als Winnie de Poeh of Le Petit Prince die wel wezenlijke zaken te melden hebben, komt deze uitgave niet verder dan een charmante tijdspassering. Dat is niet erg, een leuk bladerboek om de tijd te passeren is ook een prima cadeau.
—
Ook verschenen op Nico’s recensies
