De nieuwe ‘Modiano’ is weer mooi op dezelfde wijze
[Signalering] Schrijft Patrick Modiano steeds zo’n beetje hetzelfde boek? Het is langzamerhand een vertrouwde, en ook wel voor de hand liggende vraag. Vooral de latere romans van de Nobelprijswinnaar hebben menigmaal ongeveer hetzelfde stramien en formaat, en de ingrediënten zijn Modiano’s grote en trouwe lezersschare maar al te vertrouwd: een schrijvende hoofdpersoon die de betekenis probeert te achterhalen van gebeurtenissen uit zijn verleden, Parijs als decor, cafés beklant door mysterieuze, schimmige mensen, vaak met intrigerende namen, louche figuren uit de collaboratie of, zoals Modiano’s vader, de zwarte handel in de Tweede Wereldoorlog, de kostschool die de schrijver bezocht.
Maar steeds – ook nu weer – weet Modiano zich te vernieuwen, te versoberen, nog meer ongezegd te laten en nog meer te suggereren met het schijnbaar simpele, maar loepzuivere proza waarvan hij het geheim heeft. Sommige personages duiken op in verschillende boeken, krijgen daardoor iets meer reliëf of worden juist nog mysterieuzer. Zo ook in deze nieuwe roman, die onder meer zijn hoofdpersoon deelt met ‘De Horizon’. Voor de lezer heeft ‘Cgevreuse’ bovendien een fraaie, thrillerachtige ontknoping in petto. Naast die als altijd onweerstaanbare, gedempte toon is het dit discrete web van tussen de boeken geweven draden dat aan Modiano’s oeuvre zijn eenheid en charme geeft.
—
Eerder verschenen in Trouw
