"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Compassie

Maandag, 8 augustus, 2016

Geschreven door: Stephan Enter
Artikel door: Suzan Voncken

Onoplosbare tweestrijd in de liefde

[Recensie] Frank van Luijn is bijna veertig en vrijgezel. Hierop is hij enorm trots: hij vindt het heerlijk om niet gebonden te zijn, om niet in de sleur van een vaste relatie te zitten. Wanneer hij hoort van het fenomeen internet daten kan zijn lol niet op. Hij meldt zich snel aan op een datingssite, en graait met plezier in die snoeppot. Hij datet verschillende vrouwen, maar al gauw steekt één van hen erboven uit: de 32-jarige, knappe, intelligente, half-Duitse Jessica. Precies wat hij zoekt, want al waren zijn vorige vriendinnen mooie vrouwen, ze waren stuk voor stuk dodelijk saai. Jessica intrigeert en interesseert hem, en hoewel zij uitlegt hoe complex ze in elkaar zit – ze heeft nog nooit een vriendje gehad, maar veel erger, een jaar geleden heeft ze zelfmoord proberen te plegen – schrikt Frank niet van haar. Maar dan, wanneer ze voor de eerste keer seks gaan hebben, komt hij tot een schokkende ontdekking: haar lichaam is niet aantrekkelijk. Haar verhoudingen zijn vreemd, en haar borsten zijn slechts flapjes. Hij kan toch niet samenzijn met een meid waarvan hij niet opgewonden raakt? Maar hij kan het ook niet uitmaken. Jessica zal binnenkort promoveren en hij wil haar niet van haar stuk brengen. Daarom maakt hij een afspraak met zichzelf: ná het promoveren zal hij een punt zetten achter de relatie.

De flaptekst van Compassie nodigt je uit een kant te kiezen, vraagt je voor wie jij ‘compassie’ voelt. Vind je dat Frank de juiste beslissing maakt en Jessica hiermee ellende bespaart, of vind je juist dat hij haar aan het lijntje houdt? De opbouw van dit verhaal zorgt ervoor dat dit een ingewikkeld dilemma is en blijft: denk je eindelijk te weten dat Franks motieven vooral met zelfbesparing te maken hebben, komt er een deel waarin Jessica’s problemen uitgelicht worden en wil je ook niet dat Frank haar nú kwetst. De lezer zal dus gedurende de hele roman bezig zijn met het profileren van deze twee personages. En ook wanneer het boek uit is, blijft dit een kwestie. Overwint de wens voor een eerlijke relatie – waarbij in dit geval vooral de vrouw de dupe zal zijn – de kans op een relatie waarin het geluk met de onwetende is?

De schrijfstijl van Enter is simpel, doch doordringend. Frank gebruikt geen moeilijke woorden of zinsconstructies, maar juist dagelijkse spreektaal. Daardoor voelt de lezer zich persoonlijk aangesproken en voelt het alsof Frank een vriend is, die zijn problemen voorlegt. Dit draagt bij aan het hiervoor genoemde dilemma: zou je een vriend zeggen wat je vindt van zijn relatie? Bovendien blijft het verhaal erg lineair: er wordt niets uit de doeken gedaan over Franks jeugd of over andere personages. Er is een pure focus op de relatie tussen Frank en Jessica.

Het interessante van deze roman is juist deze simpliciteit. Er wordt een probleem voorgelegd, deze wordt tot in detail uitgewerkt en als gevolg hiervan zal de lezer altijd wanneer hij terugdenkt aan deze roman de tweestrijd herleven, misschien zelfs zijn mening bijstellen. En dit steeds weer.

Pf

Eerste publicatie op DLVA


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur:

Pastorale