Aardig verhaal, maar niet ijzersterk
[Recensie] Jane is een sterke persoonlijkheid die door hard werken en een beetje mazzel aan de top is gekomen. Ze heeft op het juiste moment de juiste personen ontmoet en dat heeft haar, door haar kooktalent, gebracht waar ze nu is. Ze was kok op filmsets en is zo ontdekt. Nu is ze dé tv-kok van de VS, brengt boeken uit (doet denken aan Jamie Oliver; ‘Jane in 30 minuten’) en dat al voor het 8e seizoen. Ze is niet gelukkig in de liefde maar heeft gelukkig haar grote vriend; opa David. Het verdriet om haar overleden oma, zijn vrouw, is er nog dagelijks. Van haar heeft ze het vak ook geleerd, de liefde voor het koken.
Jerry is een nobody, een kleine crimineel die het allemaal nét niet heeft en waarbij alles nét niet lukt. Hij heeft een tijdje in de gevangenis gezeten en heeft schijnbaar het licht gezien. Althans, zo lang hij zijn handboek tot verlichting in de buurt heeft. Hij wordt verliefd op Jane wanneer hij haar op tv ziet en besluit haar te overtuigen van hun liefde, nogal puberaal. Hij is vastbesloten en gaat ervoor.
Carl is zijn neef, ook zo’n rare. Maar hij heeft het duidelijk hoog in zijn bol en heeft plannen uitgezet om rijk te worden en dan te verdwijnen. Zijn vriendin Terri-Lynn is stapel op hem, wil een kindje maar weet niet dat zijn plannen totaal haaks staan op die van haar. Samen met Jerry begeeft Carl zich op dun ijs wanneer ze voor zichzelf gaan ‘bijklussen’. Hun grote baas Rocky – een soort van klein maffiamannetje – vertrouwt die twee niet en houdt ze in de gaten. En dat heeft ie goed aangevoeld. De twee neven maken er een puinhoop van.
De hoofdpersonages; Jane, Jerry, Carl en Terri-Lynn zijn het meest voornaam aanwezig in het verhaal. Zij krijgen de ruimte en je komt best wel het e.e.a. over hen te weten. Vooral over Jane en Jerry. Hij is idolaat van haar en kan zich niet voorstellen dat zij niet hetzelfde zou voelen. Hij doet dan ook alles om bij haar in de aandacht te komen, naïef zoals hij is heeft hij niet in de gaten dat het een averechts effect heeft. De drang om rijk te worden, en het liefst zo snel mogelijk, is dé drijfveer die Jerry en Carl bindt. Ze zitten in feite met elkaar opgescheept, maken bizarre plannen en halen de woede van hun baas op de hals. De naïeve Terri-Lynn is een onzeker en kinderlijk kindvrouwtje, ze wil maar een ding en dat is een baby van Carl. Allen komen ze bij elkaar door hun plannen, hun verlangens en troebele blik op de toekomst. Jane is daarvan de dupe.
Doordat er op de flaptekst staat vermeld dat er humor en spanning in het boek zitten is de nieuwsgierigheid alert. Helaas is die verwachting niet, volledig, uitgekomen. Carl en Jerry doen denken aan de jongens uit Dumb & Dumber, alleen dan niet grappig. De auteur probeert het wel, dat is het niet. Maar het is het allemaal nét niet. Wanneer je denkt dat het grappig wordt is het moment al over….
Het boek doet niet ’thriller-achtig’ aan, het wordt niet echt spannend of opvallend. Het komt, net als met de humor niet echt uit de verf. Het is niet onaardig….. De invloed van de VS is duidelijk aanwezig, zelfs in zijn taalgebruik is dat te merken. Dat hij met vorig werk prijzen heeft gewonnen zal hem ongetwijfeld lezers opleveren, dat lokt nu eenmaal. Lezers zijn nieuwsgierig. Maar dit boek heeft het net niet.
Het is een ietwat voorspelbaar verhaal. ‘Man wordt verliefd op onbereikbare liefde, hij is een maatschappelijke mislukking (op zich echt wel grappige ingrediënten!) en probeert het af te dwingen door domme acties te ondernemen. Maar origineel is het dus niet en een dergelijk verhaal kan maar twee kanten uit, zo ook dit verhaal. Voorspelbaar dus. Het doet allemaal een beetje aan als een matige film. Net té interessant om hem uit te zetten/weg te leggen en nét niet boeiend genoeg om de rit uit te zitten. De schrijfstijl is van een dusdanig niveau dat dát de reden is vol te houden.
Het was moeilijk de aandacht erbij te houden, vooral de eerste helft. Omdat het verhaal je er niet ‘in trekt’ leg je het gemakkelijk weg, krijg je geen feeling met het verhaal. De schrijfstijl is oké, vlot en gemakkelijk te lezen. Alleen die feiten die niet kloppen, de foutjes en de onwaarschijnlijkheden. Dat is zo storend. Op zich heeft het verhaal wel alles wat het nodig heeft, daar is goed over nagedacht. Het tv programma met de problemen, een nieuwe liefde, de twee klunzen met hun rare ideetjes, de grote baas Rocky en hét plan. Het zóu hilarisch kunnen zijn, dat zeker! Op het laatst lijkt het alsof het snel is afgeraffeld en haastig is besloten er een eind aan te maken (op meerdere fronten) Terwijl pas ruim over de helft eindelijk het leesritme op gang komt. En dat is jammer. De zwarte humor heb ik echt niet tot uiting zien komen, de aanzet is er zo nu en dan wel. Had daar meer mee gedaan, niets zo leuk dan lachen in een spannend verhaal! Dan val je op.
Het boek is zeker niet slecht, absoluut niet. Schrijf er maar eens eentje, sowieso knap. Het is ook geen opvallend of vernieuwend verhaal. Om in de sfeer te blijven; het is een recept waar wat kruiden aan ontbreken en het gerecht daardoor niet volledig tot de juiste smaakbeleving komt. Maar het is te eten. Zorg dat feiten kloppen, ook al is het fictie. Zorg dat het – nagenoeg – foutloos is, en wellicht het belangrijkste is dat het aannemelijk is. De titel is heel goed gekozen, gezien het kookprogramma, niets mis mee en zeker aantrekkelijk genoeg om het boek op te pakken. Maar zoals met alles; smaken verschillen nu eenmaal. Voor mij persoonlijk is het een minder dan gemiddeld boek wat niet echt tot uiting is gekomen.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
