De kracht van vrouwen is steeds aanwezig
[Recensie] De afbeelding op de cover trok meteen mijn aandacht. Dit werk van Piet van der Herm past mooi bij de inhoud van Dames in zwaar weer. Het boekje van Nienke van Opstal bevat namelijk 22 korte verhalen waarin de hoofdrol telkens voor een vrouw is weggelegd of waarin haar sterke kant wordt belicht. De verhalen, maximum 10 bladzijden, zijn afzonderlijk te lezen. Maar sommigen vormen samen toch een geheel.
Guilietta’s honing zorgt meteen voor een heerlijke start. Dit aangrijpend verhaal neemt de lezer mee naar Zuid-Italië. De liefde van een kleindochter voor haar grootvader Nonno, die als een echte kluizenaar leeft, en de liefde voor honing wordt hier op een mooie en toch verrassende manier gebracht. Een krachtig en origineel verhaal in een rustige en beheerste schrijfstijl. Hiermee is meteen de toon gezet voor de rest van deze verhalenbundel.
Over hoe een huwelijk na 50 jaar toch strandt, wordt in Eilandvrienden en Sneeuw smelt verteld. Door de verschillende personages hier aan het woord te laten, krijgt de lezer ook de uiteenlopende standpunten te zien. De moedige beslissing om alleen verder te gaan, verloopt hier toch niet zoals verwacht. Zelfinzicht, tegenslagen verwerken,… het komt in deze twee verhalen knap aan bod.
“Hoe lang al had het door mijn hoofd gespookt; een eigen plek hebben, een eigen leven! In alle rust nadenken en beslissen, fouten maken, uitvinden waar ik van geniet en wat ik beslist niet meer wil. Weer van mezelf worden.”
Ik dacht aanvankelijk af en toe één kort verhaal even tussendoor te lezen. Maar meestal was ik zo benieuwd naar het volgende, dat ik toch de tijd nam om verder te lezen. En zo was deze verhalenbundel dus sneller uit dan ik had verwacht. Door de verhalen meteen achter elkaar te lezen, zag ik ook beter de eventuele samenhang en verbanden. Vaak kreeg ik meer sympathie of begrip voor sommige personen door dat andere standpunt en werd mijn eerste oordeel dan toch herzien. Zo besef je weer dat ieder zijn verhaal met zich meedraagt.
Soms zijn de thema’s luchtig, zoals de stiekeme uitstap met de autoverkoper in Rood. Maar Nienke van Opstal schuwt ook de zwaardere inhoud niet. In Andere levens wordt de lezer geconfronteerd met abortus en zelfdoding, en toch wordt het niet te zwaarmoedig. De auteur heeft echt een stabiele schrijfstijl, ze verliest zich nooit in te veel sentiment. De emoties zijn eerder onderhuids voelbaar. Nienke laat het aan de lezer over om zelf met die gevoelens om te gaan.
De kracht van vrouwen is steeds aanwezig. Soms nemen ze moeilijke beslissingen, volgen ze hun dromen, staan ze op hun strepen, verwerken ze tegenslagen, zijn ze liefdevol,.. Kortom, meestal situaties uit het dagelijkse leven die iedereen zouden kunnen overkomen. Vaak serieus, soms met een vleugje humor.
“Ik heb Marilyn opgebeld, al meerdere malen, maar kreeg geen gehoor. Misschien is er iets mis met die ouwe vent van haar, als die nou gewoon eens doodging. Dan kunnen zij en ik verder, dat is wat ik het liefste wil. Ik hou van haar.”
Deze verhalenbundel is zo gevarieerd, en toch is er steeds een gevoel van samenhang door de schrijfstijl. De auteur wist me met elk verhaal steeds vanaf de eerste regels te boeien. Ze heeft de verhalen steeds onder controle. Rustig en bedaard, geen woord te veel of te weinig. Knap!
Vrouwen in zwaar weer doet me zeker uitkijken naar nog meer werk van Nienke van Opstal. Ik heb genoten van deze korte verhalen, graag vier welverdiende sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
