Vriendschap, loyaliteit en schuldgevoel
[Recensie] Een heel scala aan emoties komt voorbij in dit boek. Vreugde, maar ook woede, verdriet, jaloezie en schuldgevoel. Het ene moment lach je als lezer hardop mee met de hoofdpersonen en het andere moment voel je je net zo verdrietig als zij. Hiermee hield de schrijfster mijn aandacht zeer goed vast.
Het verhaal wordt in eerste instantie verteld door Dorine. Zij is een nogal statig en net persoon. Daardoor is ze een vrij observerende en relatief objectieve verteller. Ze vertelt ook eerlijk over haar eigen gevoelens. Het wordt echter wel snel duidelijk dat ze een geheim heeft dat het beeld dat van haar bestaat nog wel eens zou kunnen veranderen.
Later neemt Dolf het verhaal over. Hij bekijkt de situatie van een heel andere kant. En ook hij blijkt een bijzonder interessant verleden te hebben. Dolf vertelt wel wat gepassioneerder dan Dorine, maar weer net wat minder objectief. Beide vertellers vullen elkaar dus prima aan.
De steeds erger wordende dementie van Julia en de impact die dit heeft op haar vrienden/huisgenoten, is op een zeer ontroerende manier beschreven. Je leert kanten van de ziekte kennen waarbij je misschien nog niet eerder had stilgestaan.
Ik vond dit een boeiende roman met meerdere lagen. De personages spraken me erg aan. De verschillende emoties en de thema’s vriendschap, loyaliteit en schuldgevoel vond ik goed uitgewerkt. Zij zorgden ervoor dat ik tot het eind geboeid was en ik me vaak net zo voelde als de personages op dat moment. Het stuk over de dementie van Julia vond ik bijzonder respectvol geschreven en er werden ook kanten van deze ziekte belicht die in andere boeken niet vaak voorkomen. Ik vond het fijn om dit boek te mogen lezen.
—
Eerder verschenen op Drukinkt
