De nodige onderhuidse spanning
[Recensie] Een vrouw die haar hond uitlaat vindt langs een niet meer in gebruik zijnde spoorlijn het lijk van een man. De eerste ingeving die DCI Alan Banks heeft als hij het lijk en de plaats delict onderzoekt, is dat de man die wordt geïdentificeerd als Gavin Miller, waarschijnlijk van het viaduct boven de spoorlijn is geduwd. Het lijk vertoont sporen van geweld wat erop wijst dat het niet om zelfmoord gaat. Gavin Miller was een voormalige docent aan de Hogeschool van Eastvale, die ontslagen werd nadat hij door twee leerlingen werd beschuldigd van seksuele intimidatie. Hij leefde teruggetrokken, had grote financiële problemen, er werden drugs in zijn huisje gevonden en op zijn lichaam een bundeltje bankbiljetten ter waarde van 5000 pond.
Op de Hogeschool van Eastvale ontdekt Banks dat Miller van de directie weinig tot geen steun kreeg tijdens het onderzoek naar de seksuele intimidatie. Ook ontdekt Banks een mogelijk verband met een drugsdealer die op de school actief was. Een tweede lijn van onderzoek richt zich op lady Veronica Chalmers, die is getrouwd met Sir Jeremy Chalmers, een internationale beroemdheid in de theaterwereld met invloedrijke vrienden. Gavin Miller heeft een paar dagen voor zijn dood Veronica gebeld, een gesprek dat zeven minuten duurde. Wat Banks ook bezighoudt is de betekenis van de zoekopdrachten op de computer van Gavin Miller. Ze hebben allemaal betrekking op de jaren tachtig, een periode van grote sociale onrust en stakingen in Engeland.
De Engelse schrijver Peter Robinson (1950) studeerde Engels aan de universiteiten van Leeds en Toronto (Canada). Zijn grote bekendheid heeft hij vooral te danken aan de thrillers met DCI Alan Banks in de hoofdrol, die zich afspelen in de fictieve stad Eastvale in Yorkshire. Dankbare dood, een verwijzing naar de legendarische popgroep Grateful Dead, is de eenentwintigste thriller in de serie.
Je zou verwachten dat er na zoveel thrillers een zekere sleetsheid in de verhalen optreedt maar dat is niet het geval. Dankbare dood is een goede thriller waarin Peter Robinson met zijn aangename en heldere manier van schrijven een prima verhaal vertelt. Het is origineel en goed gestructureerd. De sfeertekening van zowel het heden als de turbulente jaren tachtig in het Engeland van Margaret Thatcher is treffend, zeker voor lezers die deze roerige tijden zelf hebben meegemaakt. Peter Robinson is een man van details. Niets wordt aan het toeval overgelaten. De plot is nauwkeurig uitgedacht en op papier gezet. Soms verliest Robinson zich in breedvoerigheid zoals bijvoorbeeld bij ondervragingen waardoor de aandacht dreigt te verslappen. Het past echter wel in de stijl van Robinson die er net als in eerdere thrillers goed in slaagt om de lezer een bepaalde denkrichting in te duwen. Pas aan het einde tovert hij nog een extra verhaallijntje uit zijn pen, wat het verhaal een beslissende en onverwachte wending geeft zonder aan geloofwaardigheid in te boeten.
De personages zijn goed en overtuigend uitgewerkt. DCI Alan Banks is de intelligente en soms nurkse inspecteur die maar een doel voor ogen heeft en dat is de zaak oplossen, zelfs als hij daarbij zijn meerderen tegen zich in het harnas jaagt. DI Annie Cabot is na de schokkende gebeurtenissen uit een eerder verhaal veranderd. Zij is kort aangebonden en ongeduldig. Als tegenhanger is er DS Winsome Jackman, die rustig en evenwichtig te werk gaat. Geraldine Masterson is nieuw in het team, jong, gedreven en nogal onzeker over haar kwaliteiten. Het verhaal is boeiend en kent de nodige onderhuidse spanning maar een ontknoping waar de vonken van af springen ontbreekt. Dit past helemaal bij de manier van werken van Alan Banks.
Dankbare dood is een onderhoudende, goed opgebouwde en prettig leesbare thriller zoals je van Peter Robinson mag verwachten. Hij behoort tot de toonaangevende Engelse misdaadauteurs en dat bewijst hij met deze thriller opnieuw.
—
Eerder verschenen op Hebban
2014
