"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Dansen op gloeiende kolen

Zondag, 16 augustus, 2015

Geschreven door: Anna Jansson
Artikel door: Joop Liefaard

Middelmatigheid is troef

De elfjarige Leo Nilsson woont met zijn vader Kaj in Visby. Zijn moeder is bij een brand om het leven gekomen en zijn vader heeft nauwelijks tijd om voor hem te zorgen. Op school wordt hij gepest door een groep kinderen onder wie Hillevi, het dochtertje van Simon Fredman, een belangrijk politicus en zijn vrouw Safina. Ole, de opa van Leo, verdenkt de politicus van corruptie en daar moet hard tegen worden opgetreden. Leo vat die woorden letterlijk op en sticht brand in de woning van de Fredmans, althans dat denkt hij maar hij vergist en een andere woning brandt af. Een paar dagen later is het wel raak en gaat Fredmans woning alsnog in vlammen op waarbij zijn vrouw Safina om het leven komt. Inspecteur Maria Wern onderzoekt met haar collega’s de branden en zij ontdekken zaken die wijzen in de richting van Leo Nilsson.

Anna Jansson (1958) is een Zweedse schrijfster van kinderboeken en thrillers. De thrillers spelen zich af op Gotland en inspecteur Maria Wern is de hoofdrolspeelster. De eerste verscheen in 2000 onder de titel Stum sitter guden. Dansen op gloeiende kolen ( Dans på glödande kol) is het veertiende en meest recente boek in de serie. De verkoopcijfers van de boeken van Anna Jansson zijn hoog . Hoge verkoopcijfers zijn echter niet synoniem voor kwaliteit. Dit is zeker van toepassing op Dansen op gloeiende kolen. Het verhaal is origineel, de schrijfstijl is goed en het boek leest gemakkelijk. De uitwerking daarentegen laat te wensen over. De opbouw van het plot kent weinig diepgang en ook karakters blijven oppervlakkig. De enige persoon in het verhaal die enige emotie oproept is de elfjarige Leo. Van Maria Wern kun je je een redelijk goede voorstelling maken maar die is meer gebaseerd op de Maria Wern van de televisieserie dan op de beschrijvingen van Anna Jansson en het is maar de vraag of zij dit beeld voor ogen had toen ze met het bedenken van de hoofdpersoon begon. Het verhaal kabbelt rustig voort, is gemoedelijk van aard en soms zelfs een beetje kneuterig.Spanning, toch niet onbelangrijk voor een thriller, ontbreekt en een aantal gebeurtenissen zijn voorspelbaar.

Dansen op gloeiende kolen is een middelmatige thriller die niet lang in de herinnering zal blijven hangen.

Eerder gepubliceerd op Hebban.

Pf

Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.