In de knop van de bloem zat een piepklein meisje!
De auteur en illustrator
An Leysen heeft veel sprookjes bewerkt tot mooie prentenboeken. An is een beeldend kunstenaar en werkt als leerkracht in Turnhout. Ze geeft de vakken creatie en modetekenen. Ze houdt van tekenen en lezen.
Achterflaptekst
Er was eens een vrouw die graag een kindje wilde. Op een dag liep er een goede heks voorbij haar huis, die haar een bloemzaadje gaf. De vrouw plantte het zaadje en verzorgde het goed, en algauw staarden twee kleine oogjes haar van tussen de bloemblaadjes nieuwsgierig aan. In de knop van de bloem zat een piepklein meisje! De vrouw noemde haar Duimelijntje. Al snel werd duidelijk dat Duimelijntje niet heel groot was, maar wel heel dapper.
Recensie
Het klassieke sprookje van Hans Christian Andersen wordt in een nieuw jasje gestoken. De goede heks geeft de vrouw aan het begin van het boek een zaadje, waaruit een bloem met daarin Duimelijntje ‘geboren’ wordt. Na verloop van tijd steelt de pad Duimelijntje om haar te laten trouwen met haar zoon, een afzichtelijke pad. Gelukkig helpen de vissen Duimelijntje te ontsnappen, maar dan wordt ze meegenomen door de meikevers die haar een tijdje later niet meer leuk vinden en alleen laten.
In de loop van het verhaal spelen ook de seizoenen mee, deze worden uitdrukkelijk benoemd en zie je terug in de tekeningen. De herfst en vervolgens de winter doen hun intrede wanneer Duimelijntje achtergelaten wordt door de meikevers. Om te overleven klopt ze aan bij het huisje van de veldmuis, maar helaas wacht haar daar de volgende vervelende ontmoeting: die met de verwaande mol. Ook hij wil met Duimelijntje trouwen, maar Duimelijntje wil dit helemaal niet! Ze zal dan onder de grond bij de onaardige mol moeten wonen. In haar tijd dat ze daar woont en nog niet getrouwd is, gaat ze stiekem een gewonde zwaluw verzorgen. Later komt hij Duimelijntje redden uit het hol van de mol en brengt hij haar naar een ver land waar het altijd zomer is. Hier wil Duimelijntje heel graag zijn: een leven onder de zon! Ze ontmoet de bloemenprins en gaat bij hem wonen, zo wordt ze koningin van alle bloemen en krijgt ze vleugels. Nu was ze vrij om te gaan en staan waar ze wilde.
Het verhaal is prettig opgebouwd met dierenpersonages die Duimelijntje om de beurt ontmoet. Karaktertrekken worden beschreven en je gaat echt mee op avonturenreis met Duimelijntje. Je leert Duimelijntje kennen, ze is erg zachtaardig en behulpzaam. Kinderen kunnen zich inleven in haar of in de verschillende dieren. Wel is er weinig ruimte voor de ‘moeder’ van Duimelijntje, ik kan me voorstellen dat kinderen zich afvragen hoe het met haar gaat en of Duimelijntje niet naar huis moet. Op één van de laatste pagina’s zie je Duimelijntje met haar bloemenprins langs het raam van haar ‘moeder’ vliegen, dit kun je dan zelf wel verder uitleggen aan het kind waar je het boek aan voorleest of wanneer het kind het boek zelf leest.
Vormgeving
Mooie, grote pagina’s waar de prenten de tekst ondersteunen. Op sommige pagina’s is een dubbele prent te zien, zonder tekst. Dit maakt het goed mogelijk voor kinderen zich in te leven in het verhaal en details te zien in de prenten. De tekenstijl vind ik zeer betoverend en heel erg mooi. Een fijne, lieflijke stijl.
Kleuren
De kleuren van het boek zijn sprekend en zullen kinderen echt aanspreken. In het begin zijn er ook een aantal prenten zonder kleur en in de loop van het verhaal worden de kleuren uitbundiger en de prenten levendiger. De persoonlijkheid van Duimelijntje en de karakters van de dieren zie je hierin terug. Warme, vrolijke kleuren krijgen de overhand aan het eind van het verhaal, waardoor het van de pagina’s afspat dat Duimelijntje dan eindelijk echt gelukkig is na alle belevenissen met onaardige en onprettige dieren. Duimelijntje heeft een speciale band met de natuur en dieren om haar heen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
