Verwondering en twijfel als Engeland en Burundi samenkomen
Augusta voelt zich al jong anders dan haar tweelingzus Julia. Julia is altijd vrolijk en tevreden, Augusta niet.
[Recensie] Augusta Hope heeft altijd het gevoel gehad dat ze er niet bij hoorde. Op haar zesde leerde ze het woordenboek uit haar hoofd. Op haar zevende verbeterde ze haar docenten. Tegen de tijd dat ze acht was, had ze haar lievelingsland in de wereld uitgekozen op de klank van de naam: Burundi. Als volwassene is ze vastberaden uit te vinden waar ze thuishoort.
De lezer wordt meegenomen in Augusta’s wereld, nu volwassen, kijkt ze terug op haar jeugd. Een jeugd waar haar zoektocht naar zichzelf een grote rol speelt. Augusta voelt zich al jong anders dan haar tweelingzus Julia. Julia is altijd vrolijk en tevreden, Augusta niet. Ze kan haar mond moeilijk houden, wil altijd wat anders dan het gemiddelde en zoekt wanhopig naar een levenspad dat haar weg zal voeren bij haar familie. Hoewel ze haar zus zou missen, met haar ouders heeft ze weinig op. Ze is te bijdehand en heeft altijd vragen. Iets waar haar ouders, leraren en andere volwassenen zich eigenlijk geen raad mee weten. Dit geeft Augusta al jong het gevoel dat zij in het kleine stadje in Engeland niet thuis hoort. Nee, zij wil de wereld ontdekken. Ergens in haar jeugd doet zich een incident voor. Iets dat haar zus voor haar geheim houdt. Dit is de tweede rode draad door het verhaal heen.
Naast Augusta volgt de lezer Parfait, een jongen uit Burundi die net als Augusta zijn levenspad zoekt en het gevoel heeft dit niet in zijn thuisland te kunnen vinden. Een land verscheurd door oorlog en geweld. Hij besluit om af te reizen naar Spanje in de hoop daar te vinden wat hij zoekt.
Het verhaal bestaat dus uit twee vertelperspectieven. Augusta vertelt het grootste gedeelte van het verhaal. Langzaam wordt duidelijk dat deze twee ogenschijnlijk verschillende levens zich met elkaar verbonden hebben. Iets wat je als lezer na de eerste paar hoofdstukken verwacht. Het duurt echter een tijd voordat de reden waarom deze levens met elkaar verbonden zijn onthuld wordt. De plotwending was zowel verrassend als deels te verwachten.
Augusta is een geweldig karakter. Haar liefde voor woorden, rare feitjes en algemene sociale onbeholpenheid maakt dat ze zich ontwikkelt tot een personage waar je, door haar aandoenlijkheid op jonge leeftijd en haar rake observaties als volwassene, je snel aan hecht. We lezen de diepste gedachten van Augusta. Haar onbegrip voor het feit dat mensen niet snappen waarom ze anders wil zijn en haar idee dat ze haar eigen pad wil volgen, ook op zesjarige leeftijd, maakt dat je constant hoopt dat ze haar zoektocht met succes zal volbrengen. Tegelijkertijd zien we ook onzekerheden. De behoefte om erbij te willen horen, bij de massa, de populaire groep.
Als ze dan zichzelf uiteindelijk vindt, is de afgelegde weg lang. De enige kritiek die ik kan vinden op het einde van deze roman is dat Augusta, die eerst zo sterk en onafhankelijk leek, iemand anders nodig heeft om zichzelf te vinden. Haar dromen en haar ideeën zijn leidend door het verhaal heen en ze laat zich niet vertellen wat ze moet doen als mens en wie ze dan moet zijn. Augusta bepaalt zelf wat ze doet en wat ze wil. Deze onafhankelijkheid is wat mij aanspreekt tot haar als personage. Tegelijkertijd toont de roman mooi aan dat mensen sociaal en groepsgericht zijn. Iedereen heeft graag een ander als steun en toeverlaat. Desondanks vraag ik mij toch af of ik het einde net wat meer had kunnen waarderen als het een andere insteek had. Dit haalt niet weg dat het een goede roman is, met complexe personages, die heel menselijk aanvoelen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
