"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De ballade van slangen en zangvogels

Zaterdag, 30 mei, 2020

Geschreven door: Suzanne Collins
Artikel door: Sanne Wortman

De Hongerspelen in een nieuw perspectief! 

[Recensie] Suzanne Collins weet wat wij willen, en wat wij willen is meer Hongerspelen, meer boeken, meer van die fantastische personages van haar. Meer! En na tien jaar wachten sinds het vorige boek krijgen we het, in de vorm van De ballade van slangen en zangvogels

De ballade van slangen en zangvogels speelt zich zo’n 64 jaar voor het begin van de andere boeken af. In plaats van Katniss in de hoofdrol, krijgen we dit keer Coriolanus Snow. Inderdaad, de verschrikkelijke president uit de Hongerspelen-reeks, een van Katniss’ grootste vijanden. 

Van tevoren maakten fans zich zorgen dat De ballade met Snow in de hoofdrol een ‘goed’ karakter van hem zou maken, waarin je hem snapt, zijn fouten vergeeft en vergeet dat hij als president zoveel dode kinderen in de Hongerspelen op zijn geweten heeft. Een andere zorg van de fans was dat het gewoon weer hetzelfde trucje van Suzanne Collins zou zijn, met spannende Hongerspelen en drama in de arena, zoals we dat kenden uit de andere boeken. Amusant, maar niks nieuws. 

Allemaal begrijpelijke zorgen, maar ze bleken volkomen onterecht. Suzanne Collins heeft werkelijk iets heel bijzonders neergezet. 

Boekenkrant

Snow
Allereerst het personage van Coriolanus Snow. In De ballade is hij pas achttien jaar oud en zit hij nog op school. Zijn familie is lang niet meer zo rijk als voor de Donkere Dagen, maar Coriolanus is ambitieus en wil naar de Universiteit. Zijn kans om dit te bereiken, is door mentor te zijn bij de 10e Hongerspelen en hierbij uit te blinken. Hoe ver wil hij gaan om zijn doelen te bereiken? 

Omdat je al weet dat hij later president wordt, ga je er op bepaalde punten vanuit dat het allemaal wel zal lukken, maar hij heeft echt wel tegenslag, en het verhaal was vaak onvoorspelbaar dus bleef spannend om te lezen. Belangrijker dan de verhaallijn was wat het onthulde over Snow en zijn karakter. Je zit het hele boek in zijn hoofd, dus je weet nu precies waarom hij beslissingen neemt en doet wat hij doet. Maar dit maakt hem absoluut geen sympathiek persoon. Hij heeft een paar goede momenten, maar over het algemeen is hij ambitieus, achterbaks en naar. Het is echt best wel knap van Collins dat ze zo’n onsympathieke hoofdpersoon heeft weten neer te zetten. 

Panem
Niet alleen Snow zien we in een heel ander licht, ook Panem en vooral het Capitool krijgen we van een heel nieuwe kant te zien. We horen veel meer over de Donkere Dagen en hoe die voor het Capitool waren. We zien de ontwikkeling van de Hongerspelen – want serieus, wie bedenkt nou zoiets en waarom??? Dit was allemaal erg leuk om te lezen, vooral omdat er allerlei links naar de latere Hongerspelen-serie zitten. Namen die trouwe lezers maar al te goed zullen herkennen komen links en rechts voorbij. Er wordt veel achtergrondinformatie gegeven die een zeer interessante aanvulling is op de serie. 

Prequel
De ballade van slangen en zangvogels hoort heel duidelijk bij de Hongerspelen-serie en lijkt me niet leuk om los te lezen. Je mist dan waarschijnlijk te veel informatie. Gelukkig is de oorspronkelijke serie echt fantastisch om te lezen, dus het is geen straf als je die eerst nog moet. Alleen maar meer genieten!

De ballade is een hele mooie aanvulling op de oorspronkelijke boeken. Snow is een heel nare hoofdpersoon en normaal gesproken is het niet leuk om een hoofdpersoon te haten, maar hier weet je dat het goed is om die haat te voelen. Op zijn goede momenten denk je juist ‘oh jee, ik moet hem niet te aardig gaan vinden, want dit is wel Snow!’ 

Of Collins nog meer boeken in het Hongerspelen-universum gaat schrijven sluit ik niet uit. Ze beantwoordt in De ballade vele vragen, maar roept net zoveel nieuwe weer op. Het is uiteindelijk wel een afgerond geheel, maar er zijn nog zoveel dingen die we niet weten. Wat er ook mag komen, ik ga het zeker weer lezen. Suzanne Collins heeft opnieuw bewezen dat ze meesterlijk schrijft, en bovendien dat ze torenhoge verwachtingen kan waarmaken. Dus, Suzanne, meer, meer meer! 


Voor het eerst verschenen op De Leesclub van Alles

Lees ook het interview dat Sanne Wortman had met Maria Postema, de vertaler van De ballade van slangen en zangvogels

Boeken van deze Auteur:

De Hongerspelen - De ballade van slangen en zangvogels

De ballade van slangen en zangvogels

De hongerspelen 1 - De hongerspelen