Drinken, roken en slikken
[Signalering] De titel en de achterflap beloven een literair hoogstandje, maar helaas is De beklimming van de Mont Blanc, Een alpinistisch avontuur gedrenkt in vriendschap en letteren, een teleurstelling. De hoofdpersoon verkeert in een midlifecrisis en gaat – in gezelschap van drie vrienden (twee schrijvers en een gediplomeerde berggids) – de Mont Blanc beklimmen om die crisis te bezweren.
Tijdens de training, de acclimatisatie en de beklimming vloeit de alcohol zeer overvloedig, zelfs in de Goûterhut op 3815 meter hoogte. De hoofdpersoon rookt de ene sigaret na de andere en slikt voortdurend tranquilizers en slaappillen; een gevaarlijke voorbereiding voor iemand die nog nooit een stap in de bergen heeft gezet. De berggids geeft weinig blijk van zijn kunde door op cruciale momenten de verkeerde beslissing te nemen.
Kortom: dit boek kreeg mij niet in zijn greep en maakte evenmin zijn literaire aspiraties waar. Het is makkelijk om te schrijven “dat iedereen zich rot lachte om een mop”, zoals in het boek. Het is echter veel moeilijker om een mop te vertellen waar de lezer onbedaarlijk om moet lachen. De lezer kreeg geen enkele grap te lezen.
—
Eerder verschenen in Bergen Magazine
