"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De berentafel

Woensdag, 19 februari, 2020

Geschreven door: Martine Glaser
Artikel door: Liliën LP

Waardevolle levenslessen

[Recensie] Martine Glaser schrijft boeken voor kinderen van 8 tot 14+ en Young Adults. Haar leven leest als een avonturenroman: van directeur van een woningcorporatie tot aan radioprogrammamaakster. Glaser heeft maar liefst 4 wereldreizen gewonnen. Als een echte Indiana Jones zocht ze tijdens zo’n wereldreis zelfs naar edelstenen. Voormalig koningin Beatrix spelde haar een lintje op en ze werd ereburger van Leiden.

De berentafel is een jeugdboek voor kinderen van 11 jaar en ouder. De cover is prachtig en vol symboliek die verklaard worden op de achterflap en in het verhaal zelf. Het verhaal is vanaf het eerste moment aangrijpend. Glaser is een ware woordenkunstenaar. Als volwassene die een paar keer ouder is dan de doelgroep had ik geen enkel moment het idee dat ik een jeugdboek aan het lezen was. Ook had ik niet het idee dat het voor de doelgroep daardoor moeilijk leesbaar zou zijn.

De berentafel gaat over een jong meisje dat in een voor haar vreemd bed, vreemd huis en bij vreemde mensen wakker wordt. ‘En vanuit het midden van het ronde ding van zilver, recht tegenover haar, net boven het voeteneinde van het bed, staart een meisje haar aan: een onbekend meisje met donkere ogen en een groot wit verband om haar hoofd. Ze schrikt er zo van dat ze wil roepen […]Ik wil naar huis.’

Het meisje voelt vanaf het moment dat ze wakker wordt dat er dingen niet kloppen. Ze weet niet meer wie ze is en ze heeft geen echte herinneringen. Maar dit weet ze wel: de gesproken taal is anders dan in haar hoofd, ze moet een vreemde mevrouw Maman noemen en ze mag niet naar het dorp toe. Geholpen door een zelfgemaakte kerstboom en twee teddyberen krijgt ‘Marie’ steeds meer beelden in haar hoofd. Iedereen lijkt op de hoogte te zijn van een donker geheim, maar niemand die iets wil vertellen.

Boekenkrant

Je voelt de wanhoop van Marie. Ik denk dat kinderen zich heel goed met haar kunnen identificeren. Tijdens het opgroeien zijn er vaak momenten dat je even niet zo goed meer weet wie je bent. Ik werd meegezogen in de zoektocht van Marie. Er zijn zelfs een paar traantjes gevloeid. Glaser weet heel mooi een verhaal neer te zetten dat kinderen en volwassenen zullen aanspreken. Dit boek is ook geschikt om samen met je kind(eren) te lezen.

Een jaar jonger dan de beoogde doelgroep, maar net zo nieuwsgierig en ondernemend was mijn ‘testpubliek’. Na het lezen van de achterflap had mijn nichtje maar drie woorden nodig om haar interesse uit te spreken. ‘Spannend, heel spannend.’ Die drie woorden geven het verhaal weer. Het is heel spannend en tegelijkertijd ook een beetje zielig. Je weet niet wat er aan de hand is en samen met Marie kom je erachter.

Het enige wat ik jammer vond, is dat het boek slechts 85 pagina’s heeft. Van mij had het dikker mogen zijn. Het boek was veel te snel uit. Het verhaal beloofde spannend te zijn en maakt die verwachtingen meer dan waar. Het leert ons begrip te tonen en vergevingsgezind te zijn. Ook goede mensen maken enorme fouten in hun verdriet. Ze zijn daarom niet meteen slechte mensen.

De berentafel deed mij een beetje denken aan de verhalen van Thea Beckman en Jan Terlouw. De kwaliteit van het boek is prima en naast een leuk en spannend verhaal krijg je ook waardevolle levenslessen mee. Daarom krijgt Glaser 4 van de 5 sterren van mij. En mijn nichtje krijgt dit boek van mij om dat naast ‘Het wonderbaarlijke verhaal van Pippa Poezenoortjes’ van Glaser te plaatsen.

Eerder verschenen op Perfecte Buren

Boeken van deze Auteur: