teder verhaal over een dappere vrouw
“Het leven is een langdurig verlies van alles waar je van houdt.”
[Recensie] De bijzondere levens van Violette is het eerste boek van de bekende Franse auteur Valérie Perrin dat in het Nederlands verscheen. Haar eerste roman De vergeten zondag verscheen in 2015 en Perrin heeft verschillende prijzen voor haar vele romans gewonnen. Naast auteur en fotograaf zijn, schrijft Perrin samen met haar man scenario’s.
In De bijzondere levens van Violette wordt het levensverhaal van Violette verteld. Violette is afgestaan bij haar geboorte en grootgebracht zonder liefde in pleeggezinnen. Wanneer ze valt voor de charismatische Philippe Toussaint hoopt ze een familie te vinden die ze altijd heeft gemist. Als ze zwanger wordt, is haar geluk compleet, maar Philippe verwijdert zich steeds meer van haar en gaat elke dag met zijn motorfiets erop uit. Als Violette en Philippe als beheerdersechtpaar worden aangesteld van een begraafplaats, vindt zij hier haar draai. Ze leeft als een kluizenaar en biedt iedereen een luisterend oor en een hartversterkertje die het gebruiken kan. En Philippe? Niemand weet waar hij is! Als op een dag commissaris Julien Seul op haar deur klopt met een ongewoon verzoek is dit het begin van een blijvende verandering in Violettes leven.
De bijzondere levens van Violette is een indringend, melancholisch verhaal waar de lezer regelmatig moet slikken hoe Violette behandeld wordt door haar man Philippe. Tijdens het lezen ga je steeds verder de diepte in van haar leven. De emoties van Violette komen zo ook extra krachtig binnen bij de lezer. Een heleboel personages kruisen het pad van Violette en hun verhalen worden in de loop van de geschiedenis verteld. De lezer leert Violette goed kennen. Ze is meegaand, bang om verlaten te worden en tevreden met het weinige dat ze heeft. Naarmate het verhaal vordert, verandert Violette. Sympathie en meeleven met Violette is iets dat de lezer vanaf de eerste bladzijde doet. Philippe is lui en een echte rokkenjager. Hij laat Violette overal voor opdraaien en houdt haar kort door het geld te beheren. Er staan veel mooie beschrijvende zinnen in. “Je kunt voelen dat de krachtmeting tussen de winter en de zomer is beslecht.” Hiermee duidt de auteur de lente aan. Het verhaal wordt grotendeels vanuit Violette verteld en wisselt tussen heden en verleden. Af en toe is Philippe of de alwetende verteller aan het woord. Boven de korte hoofdstukken staan citaten die van toepassing zijn op het betreffende hoofdstuk en betrekking hebben op de eeuwig durende liefde.
“Dode bladeren worden weggeschept, herinneringen en teleurstellingen ook. “
Het is jammer dat niet boven de hoofdstukken staat vanuit wie het verteld wordt, daar dit niet altijd meteen duidelijk is en hierdoor verwarrend kan zijn. Hoofdstuk 39 is voor mij een hoofdstuk dat ik niet begrepen heb en van de hak op de tak springt. In het verhaal komt de liefde in allerlei gedaantes voorbij; ouderlijke liefde, het ontbreken ervan, onbereikbare en onbeantwoorde liefde. Hoop komt voorbij in de vorm van verschillende personages die belangrijk zijn voor Violette. Door de regelmatige verwijzingen van Perrin naar ‘De regels van het ciderhuis’ van John Irving wordt de lezer geprikkeld om dit boek op te zoeken. Het is namelijk het lijfboek van Violette en gaat over het leven van de wees Homer waar Violette zich mee verwant voelt. Perrin schrijft sfeervol, maar gedetailleerd, waardoor het verhaal traag is. De vele opsommingen die de auteur gebruikt, maken het verhaal af en toe langdradig en als lezer komt de neiging hier dan overheen te lezen. Er staan veel anekdotes over de begraafplaats (met jaartallen) en zijn bezoekers.
Na het lezen van De bijzondere levens van Violette kan de lezer niet anders denken: dan zorgt de waarheid voor rust? Het is een aangrijpende roman over het verwerken van verdriet en niet geaccepteerd worden. Ik geef De bijzondere levens van Violette 4 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
