Het dorpsleven als rode draad
[Recensie] In Japan is Shūgorō Yamamoto (1903–1967) misschien wel de bekendste schrijver van historische fictie, maar in het buitenland is zijn naam nagenoeg onbekend. Toch zijn meer dan dertig van zijn werken verfilmd, o.a. door Akira Kurosawa en Takashi Miike. Sinds 1988 wordt de Yamamoto Shūgorō Prijs jaarlijks uitgereikt aan de best vertelde nieuwe roman.
Hij schreef voornamelijk korte verhalen en dat merk je ook in De blauwe schuit waar Yamamamoti een onbekende jonge schrijver in het jaar 1928 aan het woord laat die een huisje huurt in Urakasu, een vissersstadje dat qua afstand niet ver van Tokyo ligt, maar waar hij zich bijna op een andere planeet waant. Daar koopt hij een wrakkig bootje (hij laat zich eigenlijk in de luren leggen) waarmee hij de omgeving verkent, en tegelijkertijd leert hij de bevolking van het stadje kennen. Zo komt hij meer aan de weet over ‘emmergekken’, filosofische vissers, ondernemende schooljongens, eenden, krabben en strandkastanjes.
Dit boek is eigenlijk een aaneenschakeling van korte verhalen, anekdotes en gebeurtenissen die een dorp zo rijk maken. Deze verhalen die de auteur schreef tijdens zijn verblijf in het vissersdorp Urayasu werden eertijds ook apart gepubliceerd. De rode draad doorheen al die markante figuren en de schrijver zelf in de ik-vorm is het dorpsleven. Het is de dikwijls humoristische weergave van het echte dorpsleven en mag zeker beschouwd worden als een soort van tijdsrelaas. Een kroniek die mij dikwijls liet hunkeren naar eenvoud en rust. ’t Is niet altijd peis en vree want ook de dorpsbewoners zijn slechts individuen die bedriegen, zoeken naar eigen gewin en buitenechtelijke lust. Niets ontgaat de schrijvende kronikeur, hij brengt ‘de mens’ terug naar wat hij is en daar spaart hij ook zichzelf niet.
Dit deels biografisch geheel gebaseerd op ware gebeurtenissen is doorspekt met maar liefst 265 verwijzingen aangeduid met een asterisk met meer info achteraan in het boek, maar goed ook want mijn kennis van de Japanse begrippen is zo goed als nihil.
—
Eerder verschenen op Boekensite Gent
