Machtstrijd in Rome
[Signalering] In het midden van de 2de eeuw schreef de Griekstalige Alexandrijn Appianus zijn geschiedenis van het Romeinse rijk. Tot de delen die hiervan overgeleverd zijn, behoort zijn geschiedenis van de burgeroorlogen die Rome en het rijk vanaf de moord op Tiberius Gracchus in 133 v.Chr. teisterden. Appianus beëindigde deze geschiedenis met de dood van Sextus Pompe ius in het jaar 35 v.Chr.
De daaropvolgende strijd tussen Octavianus (de latere keizer Augustus) en Marcus Antonius beschreef hij in zijn geschiedenis van de Egyptische oorlogen, die echter niet bewaard is gebleven. Voor de periode 133-70 is Appianus’ werk de enige volledige aaneengesloten vertelling die we hebben. Het achterliggende thema is de opkomst van de monarchie. Als voornaamste motief voor de hoofdpersonen noemt Appianus de zucht naar persoonlijke macht. De verschrikkingen van de burgeroorlogen, en met name van de proscripties (de verbanningen of executies van ‘staatsvijanden’), worden in schrille kleuren geschilderd. Maar de in de geschiedenis werkzame kracht van het lot of de goden zorgde voor een happy end: “de godheid schokte de machtigste stad, te land en ter zee heersend over zoveel volkeren, waarmee hij de grondslag legde voor de latere goede orde die in onze tijd heerst.”
—
Voor het eerst verschenen in Geschiedenis Magazine
