Andy maakt dat je enthousiast de keuken in zult gaan
[Recensie] Als ik nog nooit van Andy Baraghani gehoord had dan zou de kans groot zijn dat ik dit kookboek niet nader bekeken zou hebben in de winkel. De foto op de cover en de titel geven niets prijs over de inhoud. Gelukkig ken ik Andy Baraghani van zijn foodfilmpjes en zijn artikelen op Bon Appétit en ik keek dus met spanning uit naar De chef die je wilt zijn.
Andy is geboren in Iran en stond al op heel jonge leeftijd in de keuken. Alles wat met koken en eten te maken heeft fascineerde hem en dat doet het tot op de dag van vandaag.
In de uitgebreide inleiding leren we Andy en zijn mening over koken en ingrediënten kennen. Zijn doel is om mensen te leren koken op gevoel en vooral om ze enthousiast te maken. Hij houdt er nogal uitgesproken ideeën op na als het gaat om gadgets voor in de keuken (die zijn volgens hem niet nodig) en over wat je allemaal wel en wat je niet (nooit) moet doen. Ook boven de recepten staat meer informatie en tussen de recepten door staan meer verhalen over Andy en zijn culinaire leven. Maar als je Andy’s raad opvolgt dan lees je alles en hou je het in gedachten en doe je vervolgens lekker wat je zelf wilt. Het leest allemaal vlot weg en je kunt je zo voorstellen dat hij in het echt voortdurend aan het woord is om van alles met je te delen.
Bij de recepten aangekomen begint de pret pas goed. Op Bon Appétit zie je al de invloed van de Iraanse keuken in veel van zijn recepten maar in De chef die je wilt zijn gaat hij echt helemaal los. In tien hoofdstukken krijg je gerechten voorgeschoteld die je nooit zelf bedacht zou hebben. Nergens zag ik een recept waarvan ik dacht ‘die zie je wel vaker in andere kookboeken’. Nou ja, vooruit, de beste aïoli zou je elders ook kunnen vinden. Maar veel bekende recepten tref je niet aan.
Er zijn mensen die Andy niet kenden en die aan de hand van de inhoudsopgave het boek op hun wensenlijst hebben gezet of zelfs al aangeschaft hebben.
Voor wie naar een piepklein schermpje zit te turen en dus de kleine letters niet kan lezen noem ik een paar van de opvallende en geweldige recepten. De sandwiches met halfzacht gekookt ei en lente-ui (recept in inkijkexemplaar), pittige en zure gegrilde kool met pindavinaigrette, geroerbakte asperges met zwarte peper en gember, boteraardappelen met zoute citroen, ricottadumplings, kleverige en pittige basilicumgarnalen, varkenskoteletten met geroosterde knoflook en pittige kappertjes, rijstsoep met gemberkip en gefrituurde zwarte peper en gegrilde short ribs met miso-pepertjessalade. Dat klinkt toch allemaal echt geweldig of niet soms.
Bij Andy vind je geen aanwijzingen of een gerecht vegetarisch of vegan is. Daar draait het boek niet om. Hij eet graag en vaak groente maar ook vlees en vis komen in alle soorten en maten op tafel. Hij is dol op citroen, sesamzaad en chilivlokken of chilipepertjes en dat zie je terug in de recepten. Het is een storm aan heerlijkheden die aan je voorbijtrekt. Uiteraard is de invloed van de Iraanse keuken zichtbaar maar ook andere keukens zoals de Italiaanse hebben Andy beïnvloed. Doe jezelf een plezier en slinger even de laptop of de PC aan en lees die inhoudsopgave. De kans is groot dat je De chef die je wilt zijn daarna aanschaft. En daar ga je geen spijt van krijgen.
—
Eerder verschenen op Kookboekennieuws.nl
