Verzoenen met de ouderdom
[Recensie] Op de boekenmarkt van bibliotheek Enschede vond ik het boek Dame in het blauw van Noëlle Châtelet. Een boek waarin een vrouw van 52 jaar haar leven omgooit en haar levendige leventje inruilt voor een leven dat je leidt wanneer je tegen de 80 jaar bent. Ze besluit zich niet meer druk te maken om haar uiterlijk en afspraken, maar het leven te leiden zonder druk van buitenaf. Kijk, dat vind ik een interessant verhaal want wiens leven wordt nu niet (gedeeltelijk) geleid in plaats zelf hier volledig invulling te geven?
Solange, een vrouw van dik in de 50, met een goede baan, goed figuur nog, loopt over een boulevard in een gehaaste menigte, die wordt opgehouden door een oud vrouwtje, die ongestoord met langzame pas haar weg vervolgt, zonder gegeneerd te zijn dat ze het drukke leven om haar heen in de weg loopt. Dit beeld van dit sober, in blauw, geklede vrouwtje, dat ongestoord haar eigen weg liep, laat Solange niet meer los. Sterker nog, ze besluit een dag vrij te nemen om ook eens te gaan luieren, maakt zich niet meer druk om op tijd op haar werk te zijn, gooit haar meest frivole kleren weg, draait haar haar in een knot en wordt langzaam tot deze dame in het blauw.
Opeens heeft Solange alle tijd van de wereld en doet precies waar ze zelf zin heeft. Ze bekommert zich niet meer om haar verantwoordelijke baan en negeert volkomen alle wanhopige oproepen die op haar antwoordapparaat binnenkomen. Solange geniet van het niets doen, de verveling. Haar leven lijkt haast het leven van een kluizenaar. En dat bevalt Solange prima. In haar oma-jurk en haar knotje voelt ze zich een met haar omgeving.
In haar drukke bestaan miste ze de essentie van het bestaan. Nu staan al haar zintuigen op scherp en ze geniet volop van het leven om haar heen. Door haar rustige tred en de zeeën van tijd die ze heeft proeft en voelt ze het leven om haar heen. Ze ziet dingen die ze in het razend snelle tempo dat altijd had nooit zou zien.
Maar Solange draaft door. Ze laat zich met een smoesje opnemen in een bejaardentehuis. Haar minnaar en vriendin kunnen niets anders dan dit met lede ogen aanzien. Het lijkt alsof ze hun vriendin kwijt zijn aan ouderdom. Zou ze ooit weer veranderen?
Dame in het blauw gaat over een vrouw van middelbare leeftijd die zich verzoent (of kan verzoenen?) met het ouder worden. Een ijdele vrouw die verandert in een vrouw die het ouder worden omhelst en verwelkomt. Het kunnen onthaasten en het waarderen van de kleine dingen in het leven is iets waar ik nog iets van kan leren. Ik vond het dan ook erg bijzonder om te lezen hoe Solange hier mee om ging. Het boek straalt verveling uit. De schrijfstijl past precies bij het personage, je wordt er zelf rustig en onthaast van! De 125 pagina’s zijn precies genoeg om dit moment te ervaren. Dit is onwijs knap gedaan van Châtelet.
Dame in het blauw is een verhaal om bij stil te staan, in je op te nemen en over na te denken.
—
Eerder verschenen op Boekenz.nl
