Machtige eindstrijd tussen goed en kwaad
Twintig jaar na het fenomenaal ontvangen en verfilmde The Perks of Being a Wallflower komt de schrijver en regisseur Stephen Chbosky met een tweede boek, De denkbeeldige vriend. De Leesclub van Alles bespreekt dit boek in twee afzonderlijke recensies...
[Recensie] De denkbeeldige vriend is een groots horrorverhaal van 779 bladzijden waarin de machtige strijd tussen goed en kwaad centraal staat. Het is aan de zevenjarige Christopher om de wereld te redden van de allesvernietigende overheersing van het kwaad. Maar kan zo’n kleine jongen dat wel?
Gevlucht
Deze Christopher verhuist – vlucht eigenlijk – met zijn alleenstaande moeder Kate Rees naar het dorp Mill Grove in Pennsylvania. Omdat daar een geweldige basisschool staat, zegt zijn moeder. In werkelijkheid omdat het plaatsje onvindbaar is voor Christophers moeders ex-vriend. Christopher voelt een enorme liefde voor zijn moeder, hij maakt zich zorgen over haar. Maar op school worstelt hij met lezen en schrijven. Rekenen lukt hem gewoonweg niet. Hij is er verdrietig over het ondermijnt zijn zelfvertrouwen. Vreemd is het niet dat de eenzame Christopher een denkbeeldige vriend vindt. Een vriend die hem naar het bos lokt en “zes … dagen … lang … hoorde … of … zag … niemand … iets … van … Christopher.”
Denkbeeldige wereld
Vijftig jaar eerder is de kleine David Olson voor altijd verdwenen in datzelfde bos. Christopher keert echter wel terug uit het bos, of eigenlijk uit de denkbeeldige wereld. Een denkbeeldige wereld waar alleen Christopher naartoe kan en waar de sissende dame en de aardige man een lange strijd uitvechten. Een strijd waarin de aardige man Christopher betrekt. In ruil daarvoor laat hij hem lezen, schrijven en rekenen als de beste. Vreemd genoeg valt dit alleen Christopher zelf op, het is een eerste kanttekening bij de plot van De denkbeeldige vriend.
Twee werelden redden
Als de aardige man Christopher opdracht geeft een boomhut te bouwen als een deur naar de denkbeeldige wereld, loopt de spanning al aardig op. Want de denkbeeldige en de echte wereld lopen steeds meer in elkaar over. Christophers acties in de denkbeeldige wereld schaden hem in de echte wereld. Hij wil – en moet – echter de beide werelden redden. Maar hoe begaafd hij ook geworden mag zijn, het is nog steeds een zevenjarig jochie. Alhoewel Chbosky dat de lezer doet proberen te vergeten; een tweede kanttekening.
Groots horrorverhaal
Stephen Chbosky lijkt met De denkbeeldige vriend een groots horrorverhaal te hebben willen schrijven. Een vergelijking met de grootmeester Stephen King ligt daarom voor de hand. Chbosky tipt echter nog niet naar hem, daarvoor vertoont De denkbeeldige vriend te veel gebreken. Zo moet de strijd tussen het goed en kwaad in het boek als eindstrijd voelen, maar deze strijd gaat niet over de dorpsgrenzen van Mill Grove heen.
Teveel personages
Dat deze eindstrijd over haast vierhonderd bladzijden wordt uitgespreid de ene na de andere plottwist moet plaatshebben, helpt het boek niet. En hoewel de vervlechtingen van de twee werelden natuurlijk aandoen, zijn er gewoon te veel personages om alles uit elkaar te houden.
Als dan ook nog het dagboek van David Olson opduikt me een – in ogenschijnlijk willekeurige hoofdletters – voelt het weinig origineel meer aan.
“want ik bEN god. Voordat we dE sissende dame veRmoorden, moeTEn we op verkenning, net aLs in die oorlogsfilms wAar aMBRose zo dOl op iS. dE solDAat maakT zich zorgen Dat Ik te veel van mezelf verg meT mijn training.”
Als Chbosky vanaf dan alle tekst van dE aardige Man in willekeurige hoofdletters gaat schrijven, is het gewoonweg irritant.
Ingestort
De premisse van De denkbeeldige vriend is veelbelovend, maar het boek verliest kracht doordat het soms te voorspelbaar en te uitgesponnen is. De denkbeeldige vriend mag dan pakkend zijn, en spannend soms, maar stort uiteindelijk in onder zijn eigen gewicht. En dat is jammer.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
Lees ook de recensie van Anneke van de Vrede
