Een whodunit with a twist
[Recensie] Na wat omzwervingen is Piet Baete teruggekeerd naar zijn stal, uitgeverij Manteau. Met De dood van Anke Hoffman schrijft hij een nieuwe reeks: Noodlot. ‘Centraal staat telkens een noodlottige gebeurtenis. Dat ene moment waarop alles kantelt’ – https://pietbaetethrillers.com/ Nummer 2 in die serie staat op de planning lente 2022.
Op zijn website las ik: ‘Het leesplezier van Aspe. De spanning van Deflo. De herkenbaarheid van Moriarty.’ Ik zou zijn schrijfstijl niet beter kunnen omschrijven want ik kan mij daar helemaal in vinden!
Anke Hoffman is dood. Gewurgd. In haar eigen woonkamer. Rechercheurs Luyck en Scantorium gaan ervan uit dat ze de dader kende. Wie heeft Anke vermoord?
Jaren geleden zijn Ankes ouders tijdens een avondje op restaurant slachtoffer geworden van een banaal ongeluk. Beiden waren op slag dood. Anke en haar zus Pauline hebben dit elk op hun eigen manier verwerkt. Pauline is getrouwd, leidt een stabiel leven en gaat door met haar leven. Anke is in het verleden blijven hangen en een nukkig ‘kindvrouwtje’ gebleven. Het heeft haar gemaakt tot de vrouw die ze nu is/was.
Een whodunit with a twist, zoals de auteur het zelf aangeeft. In één ruk heb ik dit boek uitgelezen. Het verhaal speelt zich zowaar af in jouw dorp, rond de kerktoren. Heerlijk herkenbaar en net daardoor ga je er als een TGV doorheen. Vanaf pagina één ben je vertrokken. Baete laat je meedenken en meespeuren, maar zet je keer op keer op het verkeerde been. Het laat je niet los!
De schijfstijl, strakke dialogen en korte hoofdstukken houden je aan het boek gekluisterd. Omdat het vanuit verschillende perspectieven geschreven is heb je net dat stapje voor op de speurders wat het geheel net iets sappiger maakt. De karakters hebben diepgang, zijn menselijk en afgewogen, maar realistisch neergezet. Je leert ze kennen – ook Anke – alsof ze je familie of buren zijn. Ieder van hen heeft zijn geheimen en zou zomaar een motief voor de moord kunnen hebben. Daardoor blijft het boeiend en wil je verder lezen. Nog een hoofdstuk, en nog eentje! Iedereen is verdacht… tot het tegendeel bewezen is. Of niet?
Baete werkt als statement analist (getuigenissen analyseren van verdachten) en dat is duidelijk voelbaar in het verhaal. Bovendien is Baete een scenarist en heeft hij de vaardigheid om geen woord te veel te schrijven. Elk woord heeft zijn betekenis. Hierdoor kom je ook tot de essentie van het verhaal. Wie heeft Anke Hoffman vermoord? Al de rest is bijzaak, toch? De dood van Anke Hoffman is dan ook geen spannend boek in de zin dat je op het puntje van je stoel zit. De dood van Anke Hoffman is een boek met subtiele humor, analyses, is filmisch neergezet met in de kijker de psyche van het mens(dom).
Addertjes onder het gras zijn erg kenmerkend voor Baetes werk. De plot zorgde ook nu weer voor een verrassing. Met zijn roman Wie niet weg is en zijn thriller Het laatste woord liet hij mij ook stomverbaasd achter. En hij flikte het weer!
Een twist it is. Een happy ending daarentegen… of toch?! Ik kan niet anders dan de volle pond geven. Vijf sterren voor Anke en haar entourage.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
