Reconstructie van de laatste uren
[Recensie] Als het gaat over de uitbarsting die in 79 n.Chr.Pompeii, Herculaneum, Oplontis, Boscoreale, Terzigno en Stabiae verwoestte, heeft iedereen het altijd over de slachtoffers, omdat men probeert te begrijpen hoe zij aan hun einde zijn gekomen. De Italiaanse bestseller auteur Alberto Angela doet in zijn boek het tegenovergestelde: het vertelt de tragedie namens de overlevenden.
Langdurig onderzoek bracht de teller van het aantal mensen die aan de ramp ontkomen zijn op tenminste zeven. Wat zouden zij ons kunnen vertellen als ze hierbij ons waren? Slechts een van hen, Plinius de Jongere, heeft het drama dat hij heeft meegemaakt beschreven, in zijn beroemde brief aan Tacitus. Maar van die zeven overlevenden bevond hij zich op de grootste afstand van de ramp,en wel op ongeveer dertig kilometer. De anderen waren veel dichter bij de vulkaan,maar hebben geen getuigenis nagelaten. Hun namen en leeftijden zijn bekend, soms weten we zelfs waar ze woonden.
Om zijn verhaal meer body te geven ging Angela ook zoeken naar met name genoemde anderen die er eveneens bij geweest waren of konden zijnen de ramp misschien overleefd hadden. En aldus ontstond dit boek waarin het verhaal van de ramp zich afspeelt rond echte, niet gefingeerde personen. Dit in tegenstelling tot hoofdpersonen in films en boeken die vaak pure verzinsels zijn,net als de verhalen waarin ze een rol spelen. Angela gaat dus uit van waarschijnlijke reconstructies van wat zijn echte personen deden en beleefden. En het speelt zich af op nauwkeurig omschreven plaatsen van de steegjes tot de villa’s en boerderijen, geïnspireerd door wat er uit de opgravingen tevoorschijn is gekomen en conclusies van archeologen over hoe er in die tijden daar werd geleefd. Het boek ademt daardoor een aannemelijke sfeer, maar tevens met behoud van een ongekende spanning die deze ramp ook kenmerkte.
—
Eerder verschenen in Archeologie Magazine
