Een verhaal over liefde, een tweede kans in de liefde na onbeschrijfelijk verlies
[Recensie] De dromenweefster is het vijfde boek van Cristina Caboni, een Italiaanse schrijfster. De auteur weet steeds pakkende verhalen neer te zetten en gaandeweg leer je nog veel over bepaalde onderwerpen ook. In dit boek leer je meer over diverse stoffen. Elk hoofdstuk begint met een korte beschrijving van een stof, bv angora of denim. De auteur volgt daarbij ook nog eens het alfabet.
Van die bepaalde stoffen kunnen jurken gemaakt worden en een jurk is niet zomaar een kledingstuk; het is veel meer dan dat! ‘Een jurk moet niet om een lichaam hangen, maar haar lijnen volgen. Ze moet degene die haar draagt vergezellen en als de vrouw glimlacht, moet de jurk met haar meelachen’. En degene die een dergelijke jurk maakt is geen naaister, nee dat is een dromenweefster. Een dromenweefster maakt een jurk die de dromen uit laat komen van degene die haar draagt. Zo’n jurk heeft op een verborgen plaats een scapulaire, een soort amulet. Er zitten oude woorden in, lavendel en strobloem, gebeden, magische planten. Het is met zijden garen dichtgenaaid en alleen de maker weet wat erin zit. Een van de laatste dromenweefsters was Maribelle, zij woonde en werkte in Parijs en is daar in de Tweede Wereldoorlog omgekomen toen haar atelier uitbrandde. Gelukkig zijn er nog enkele jurken van haar bewaard gebleven.
Kenmerkend voor de boeken van Cristina Caboni zijn de verhaallijnen die in een andere tijd spelen. Het ene verhaal is het verhaal van Caterina Frau in de jaren dertig/veertig van de vorige eeuw. Het andere verhaal speelt in de huidige tijd, het is het verhaal van Camilla die prachtige jurken creëert uit bestaande oude jurken. De auteur wisselt tussen de beide verhaallijnen daardoor zit het tempo er goed in, die wisseling wordt nergens storend, de overgangen zijn soepel en doen ertoe.
Catarina is als baby al naar haar verzorgster Rosa gebracht, de moeder van Catarina wil haar niet zien. Rosa is naast verzorgster ook een dromenweefster, ze weeft haar stoffen zelf en maakt er mooie jurken van voor de mensen uit haar dorp en verdere omgeving. Haar kennis draagt ze spelenderwijs over aan Catarina. Catarina is gelukkig met haar eenvoudige leventje maar dat geluk wordt ruw verstoord als Catarina en Rosa verhuizen naar de familie Frau omdat haar vader ernstig ziek is. Na het overlijden van haar vader wordt Catarina weggestuurd naar haar tante in Como. Ze voelt zich nergens thuis en is ook nergens echt welkom, dat zal haar haar hele leven achtervolgen.
Dat heeft ze gemeen met Camilla, de hoofdpersoon uit de tweede verhaallijn. Camilla is al vroeg wees geworden, haar ouders zijn bij een treinongeluk omgekomen. Ze is verder opgevoed door Marianne, een lieve vrouw maar ook een die van wanten weet, ze heeft de leiding van een beroemd modehuis in Milaan, ooit gestart door haar ouders. Marianne is nooit getrouwd, heeft zelf geen kinderen, Daniela, haar nichtje en Camilla zijn voorbestemd om haar op te volgen. Daniela en Camilla krijgen ruzie, Camilla is daardoor van streek, voelt zich ongewenst en vlucht naar een dorpje om aan haar eigen carrière te beginnen. Wanneer Marianne wordt opgenomen in het ziekenhuis, keert Camilla terug naar Milaan. Dan blijkt dat Marianne een onverwerkt trauma uit haar jeugd heeft. Ze neemt Camilla in vertrouwen en vraagt haar op zoek te gaan naar de zus die ze nooit gekend heeft: Adele. Adele is al meer dan een halve eeuw zoek en veel aanknopingspunten heeft Camilla niet maar ze gaat toch op zoek. Een zoektocht niet alleen naar Adele maar ook naar zichzelf, wie ze werkelijk is.
Een heerlijke schrijfster deze Cristina Caboni. Ze weet verschillende lagen in een verhaal te brengen, lagen waar je over na moet denken. Ook weet ze prima tussen twee verhaallijnen te schakelen waarbij de contouren uit het verleden steeds duidelijker worden. De verschrikkingen uit de Tweede Wereldoorlog, de strijd tussen de Italianen en de Fransen, de rol van de partizanen, het wordt allemaal aangeraakt. Maar het is ook een verhaal over liefde, een tweede kans in de liefde na onbeschrijfelijk verlies. En tenslotte leer je ook nog over stoffen, weeftechnieken en geborduurde details en niet te vergeten de scapulaire. Een heerlijk boek dus dat voor mij de volle vijf sterren verdient!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
