Een erg verrassende plottwist naar het einde toe
[Recensie] Een gekende martelpraktijk is deze waarbij iemand om de paar seconden een druppel water op je hoofd laat vallen. Je hoopt telkens dat het stopt, maar tegelijk kijk je ernaar uit. Tot je er gek van wordt. Dit is hetgeen Tom nu voelt. Hij is weggegaan bij zijn vrouw omdat hij niet meer tegen haar rommel en chaos kon. Hij schreef daarna een boek, over opruimen, rust en orde, dat een bestseller werd. Nu leeft hij in een kraaknet appartement volgens zijn eigen strenge regels. Tot zijn bovenbuurman hem begint te stalken en het gedaan is met de rust en regelmaat voor Tom. Hij wordt compleet gek van de aldoor storende geluiden, en de gevolgen hiervan zijn niet te overzien.
Met De druppel heeft Frederik Baas een bijzondere literaire thriller neergezet. Het is hierbij de derde thriller onder dit pseudoniem. Zijn echte naam is Jan van Mersbergen, waaronder hij in 2001 debuteerde met de roman De grasbijter.
Het boek begint vrij rustig, waardoor het een tijdje duurt om in het verhaal te geraken. Je weet nog niet echt waar je aan toe bent, en welke richting het verhaal zal uitgaan. Wel leer je al snel het hoofdpersonage Tom beter kennen. Je ziet hoe hij leeft, zijn bijzondere regels qua orde en timing. Op een vast tijdstip eten, elke dag heeft een eigen terugkerend gerecht, en om half negen is er de avondfilm. En elk weekend is zijn zoon David bij hem. Doordat het verhaal in de ik-vorm geschreven is, sta je nog dichter bij het personage. Alsof je door zijn ogen alles bekijkt en meemaakt.
De spanning begint vooral vorm te krijgen wanneer Tom te maken krijgt met Gerard, zijn stalkende bovenbuurman. De geluiden die hij maakt en hoe hij hem volgt maken dat Tom beetje bij beetje de teugels verliest. Zijn sterke wil rond orde, netheid en regelmaat verandert langzaam in een onrealistisch en chaotisch denkpatroon. Hij is de realiteit volledig kwijt. Dit leidt tot absurde handelingen en onomkeerbare daden. De gebeurtenissen die daarop volgen, zijn niet altijd even logisch en duidelijk. Het verhaal neemt veel verschillende wendingen, en is vooral naar het einde toe erg verrassend. Pas naar de ontknoping toe zijn alle puzzelstukjes aanwezig, en kun je het gehele plaatje vormen.
Er is eigenlijk maar één hele grote verhaallijn in dit boek, dat gaat over het leven van Tom en hoe hij reageert op de stalking van zijn bovenbuur. Het is tegelijk ook het personage waar alles om draait en deze is echt tot in het kleinste detail is uitgewerkt. Tom is een control freak en doet alles volgens zijn eigen regels. Je ziet echter duidelijk hoe hij verandert wanneer hij die controle dreigt te verliezen door alle gebeurtenissen. Dit is erg goed uitgewerkt en neergezet.
Intrigerend aan De druppel is de afwisseling tussen de verhaallijn rond Tom, en de e-mailberichten van bovenbuur Gerard rond een schrijfworkshop. In het begin begrijp je hier de bedoeling niet van, maar op het einde wordt stilaan duidelijk hoe alles in elkaar zit. Het vormt een geheel dat zeer goed in elkaar zit, en dat afwijkt van een doorsnee thriller.
Frederik Baas heeft een erg vlotte pen. Zijn schrijfstijl is heel direct en met korte zinnen. Dat maakt dat je toch wel moet wennen hieraan. Zeker omdat het verhaal in de ik-vorm is geschreven, dat maakt dat het nog directer overkomt. Maar zo slaagt hij er wel in om het verhaal dichter bij de lezer te brengen. Alles is tot in het detail uitgeschreven, wat zorgt dat je als het ware meekijkt met het personage. De afwisseling met de e-mails is leuk gevonden en maakt dat je geprikkeld wordt om verder te lezen.
De druppel kon mij druppelsgewijs steeds meer bekoren. Ik begon erg onwennig, vooral door de directe schrijfstijl en de bizarre persoonlijkheid van Tom. Maar eenmaal ik een paar hoofdstukken ver was, kon ik mij steeds meer verliezen in het verhaal. Het is eens iets helemaal anders qua stijl dan ik gewend ben, geen gruwelijke misdaden of jacht op misdadigers, maar een verhaal over hoe iemand met strikte leefregels door te veel prikkels volledig de controle verliest. Met een erg verrassende plottwist naar het einde toe. Heel intrigerend, moet ik zeggen. Ik geef daarom De druppel een verdiende vier sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
