"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

‘De dwalenden’

Maandag, 26 juli, 2021

Geschreven door: Samantha Stroombergen
Artikel door: Jeannie Bertens

De auteur heeft zich weer van de beste kant laten zien

[Recensie] De dwalenden is het derde deel uit de reeks met rechercheur Léon Coeur en zijn nichtje Hanna in de hoofdrollen. Eerder verschenen De witte kamer (winnaar gouden strop 2019) en Zij die zwijgt.

In De dwalenden krijgt Léon Coeur een anonieme tip over een stervend meisje. Hij komt te laat, ze is al overleden. De manier waarop het meisje in een weiland achter gelaten is, lijkt erg op de manier waarop 10 jaar geleden de beste vriendin van Hanna, Lena, dood is aangetroffen. Destijds wist Léon de dader achter slot en grendels te krijgen en daar is ie nog steeds. Maar alle alarmbellen gaan zowel bij Léon als Hanna af. Het is allemaal té toevallig, waarom zou iemand Léon op het spoor willen zetten? Als ook een verslaggever een anonieme tip heeft gekregen, blijkt er meer aan de hand te zijn. Maar helaas voor Léon en Hanna worden ze beiden niet bij het onderzoek toegelaten, ze zijn té direct betrokken.

Onverteerbaar vinden ze dat allebei maar in plaats van de krachten te bundelen, lappen ze elk op hun eigen manier alle regels aan hun laars. Met name Léon spant hierbij de kroon. Ondanks zijn zwakke gezondheid, een ernstige hartkwaal speelt hem parten, zoekt hij toch steeds het gevaar op. Ten koste van alles zal hij proberen om zijn nichtje te beschermen. Hanna intussen gaat de confrontatie niet uit de weg. Zij probeert haar demonen uit het verleden op diverse manieren tegen te gaan. Zelfs een confrontatie met de moordenaar van Lena in de penitiaire inrichting in Vught gaat ze daarvoor aan. Maar de betreffende persoon, Adam, lijkt een heel eigen spel te spelen, een kat-en-muisspel waarbij Hanna toch echt de muis lijkt te zijn. Intussen weet Léon te infiltreren in een pro-life organisatie. Achter hun geitenwollen-sokken-imago zit heel iets anders vermoedt hij maar over bewijzen beschikt hij vooralsnog niet en de tijd dringt.

Een spannende thriller die goed apart van de voorgaande delen is te lezen. Echt spannend wordt het pas de laatste honderd bladzijdes en dan wordt ook pas duidelijk hoe goed de auteur het plot heeft opgebouwd, de puzzelstukjes vallen in elkaar.

Dans Magazine

Samantha Stroombergen heeft zich weer van de beste kant laten zien, de karakters worden goed uitgediept. Niet alleen de personages die we al kenden maar ook degenen die in dit verhaal aan de kant van de moordenaar staan. De vragen die in de eerste twee delen over bleven, zijn nu beantwoord. Is dit het einde van dit aparte speurders duo of is het een nieuw begin? Ik ben heel benieuwd. Vier sterren voor deze sterke thriller.

Eerder verschenen op Perfecte Buren