"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De Engelse brieven

Zaterdag, 12 oktober, 2019

Geschreven door: Tsafrira Levy
Artikel door: Jacqueline Stil

[Recensie] Dit is het 18e boek van psychoanalytica en journaliste Tsafrira Levy. Haar moedertaal is het Hebreeuws, maar zij woont in Nederland en spreekt ook deze taal.

Het boek handelt over een jonge vrouw die bij haar ouders een ontdekking doet over haar verleden in de vorm van een stapel brieven en foto’s. Het geheim dat zij ontdekt maakt haar woedend en ze vertrekt naar Schotland om haar geschiedenis uit te zoeken. Haar keuze om op de bonnefooi naar Schotland te gaan op de fiets met een paar fotootjes en namen in haar tas, doet weinig efficiënt aan. Toch slaagt zij er in om mensen te vinden waarbij de foto’s herkenning oproepen.

Het verhaal is verdeeld in clusters, waarbij telkens een paar hoofdstukken een andere ik-figuur hebben. Zo is Annabel degene die op zoek gaat naar haar verleden; Finley de eigenaar van een klein hotel die verliefd wordt op Annabel; Hanna, de biologische moeder van Annabel; en Mickey, de gehandicapte halfbroer van Annabel en zoon van Hanna.

Donkey is getrouwd met Coira, die MS heeft en aan een rolstoel gebonden is. Wanneer Annabel bij hun hotel aankomt, is er geen plek voor haar. Ondanks het koude weer mag zij in de tuin kamperen. Als Annabel bijna verkracht wordt door een andere gast van de Forrit Inn, komt Finley haar redden, en springt er tussen hen een vonk over. Hij brengt haar naar een hotel in een andere stad, waar meer plek is. Daar verklaren zij elkaar hun liefde en slapen met elkaar. Finley belooft om te gaan zoeken voor Annabel met de foto’s. Hij is helemaal van slag door zijn gevoelens van liefde voor Annabel, omdat hij zijn vrouw niet ontrouw wil zijn. Coira vermoedt iets van de relatie wanneer Finley zich wat afstandelijker opstelt.

Pf

Wanneer we Hanna leren kennen, worden we gewaar van een geschiedenis van mishandeling, verlies en alcoholmisbruik. Van een oude vriendin van Hanna, komt Finley haar op het spoor. Hoe mooi is het om te zien dat muziek al deze mensen verbindt. Annabel speelt mondharmonica, Finley piano en Hanna zingt in een band. Bij hun kennismaking hoort ook het samen en voor publiek, musiceren.

Om hun verleden te verwerken wil Annabel graag verder zoeken, nu in Ierland. Daar ontmoet ze weer andere familieleden. Er blijken Joodse roots te zijn en krijgt Annabel langzaamaan grip op haar verleden.

De Engelse brieven is een ontroerend boek, maar de manier waarop Annabel haar verleden probeert uit te zoeken, lijkt hier en daar wat onwaarschijnlijk. Mooi is dat het klikt tussen alle betrokken personen en dat zij door middel van muziek hun verleden een plek kunnen geven.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles

Boeken van deze Auteur: