Een waardige afsluiting van een meer dan levendige trilogie
[Recensie] Het is drie jaar geleden sinds de oorlog met Rusland en dat Paul Melzer terugkeerde van het front. Tijdens zijn afwezigheid was Marie een grote steun voor het gezin Melzer, zij leidde samen met haar schoonvader de textielfabriek door de oorlogstijd. Maar toen de oorlog was beëindigd en er relatieve rust was wedergekeerd legde Marie zich steeds meer toe op de zorg voor haar gezin en haar passie voor het ontwerpen en maken van exclusieve kleding. Dit laatste wordt ook door anderen opgemerkt en Marie ziet een kans om haar droom te verwezenlijken. Paul heeft met zijn compagnon Ernst von Klippenstein inmiddels de leiding over de fabriek en vindt de traditionele thuissituatie eigenlijk wel prima. Het is dan ook niet verrassend dat er weerstand komt van hem en haar schoonmoeder, maar met de doorslaggevende steun van schoonzus Kitty opent Marie in Augsburg toch een mode-atelier.
Marie is dolgelukkig nu alles op z’n plek lijkt te vallen. Al is de combinatie van het runnen van het atelier plus de zorg voor de kinderen best zwaar. Vooral wanneer Paul en de familie toch ook wel verwachten dat zij de familievilla runt, haar schoonmoeder wordt er immers niet jonger op. Dit brengt onrust met zich mee en zet druk op het normaal zo gelukkige huwelijk van Paul en Marie. Maar de vrijgevochten en zelfstandige Marie laat zich de wet niet voorschrijven, ook niet door haar man, ze heeft het in de oorlog toch ook voor elkaar gekregen het familiebedrijf overeind te houden? Er breekt een zware periode aan waarin de familie Melzer voor nog veel meer verrassingen komt te staan. Nieuwe uitdagingen stellen het gezin flink op de proef.
Dit is het derde en laatste deel in de historische trilogie van de Duitse Anne Jacobs. In de twee voorgaande delen – Het weesmeisje en De moed van het weesmeisje – zijn een flink aantal jaren en gebeurtenissen beschreven waarin Marie en de familie Melzer centraal staan. Marie heeft zich ontwikkeld van een onzeker weesmeisje naar een zelfstandige en krachtige echtgenote, moeder en zakenvrouw. De auteur heeft met Marie een mooi rolmodel neergezet in het aristocratische en traditionele Duitsland in het begin van de jaren 1900. De sfeer van destijds komt gedetailleerd en authentiek over, zonder daarin door te slaan. Ook ontbreekt het niet aan goede dialogen, drama, emoties en zelfs humor. De balans is gewoon goed, hierdoor leest het verhaal vlot weg en blijf je gefascineerd lezen.
Dit derde deel is qua verhaallijn een mooie afsluiting van een levendig en gekleurd familieverhaal. Lopende zaken worden afgerond, maar de auteur neemt toch nog ruimte om nieuwe wendingen op te nemen zodat ook in dit laatste deel het verhaal zich vernieuwt en al bestaande verhaallijnen en personages verder uit te diepen zodat alles aan het einde klopt. Er is sprake van (familie)drama, chaos en zware tijden in een mooie historische setting waar veel aandacht is voor het individu.
De erfenis van het weesmeisje is een waardige afsluiting van een meer dan levendige trilogie. Eentje waarvan het jammer is dat een trilogie betekent dat er slechts drie delen van zijn. De fijne schrijfstijl -met uitstekende vertaling vanuit het Duits-, heerlijke thematiek en aansprekende personages in combinatie met boeiende gebeurtenissen maken deze reeks tot een ware traktatie voor de (historische)roman liefhebbers.
4 dikke sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
