Een worsteling om door de hoofdstukken heen te komen
[Recensie] De favoriete zus draait om het leven van vier realitysterren die voor het oog van de camera de beste vriendinnen zijn, maar zodra de camera uitgaat elkaar niet kunnen luchten of zien. Wanneer de zus van een van de deelneemsters samen met haar twaalfjarige dochter wordt toegevoegd aan de cast, blijkt dat niet iedereen hier op zit te wachten. Als klap op de vuurpijl blijkt een van de twee zussen het einde van het seizoen niet te overleeft.
Dit boek is het tweede boek dat Jessica Knoll heeft geschreven. Het gelukkigste meisje ter wereld was haar debuut en dat verhaal kon mij al niet echt bekoren ondanks dat het naar het einde toe steeds beter werd. Toch wilde ik de schrijfster een tweede kans geven en ben ik met een neutrale blik begonnen met dit verhaal.
Helaas vind ik dat boek nog slechter dan haar voorgaande. De verhaallijn is eindeloos lang door de zeer uitgebreide beschrijvingen en voor mijn gevoel bestaat de helft van het verhaal uit overbodige informatie. Doordat alles zo is voorgekauwd, krijg ik het gevoel dat ik naar een ontzettend slechte realityserie zit te kijken in plaats van dat ik een boek aan het lezen ben waarbij ik mijn eigen beeld kan vormen. De personages zijn bovendien ronduit saai te noemen. Geen van de vrouwen kwam op mij over als iemand met een eigen karakter. Het leek eerder alsof ik een verhaal aan het lezen was waarbij de stereotypetjes belangrijker waren dan het verhaal zelf. Meestal kunnen hoofdstukken mij niet lang genoeg zijn, maar bij dit boek was het letterlijk een worsteling om door de hoofdstukken heen te komen.
Ook dit verhaal wordt naar het einde toe steeds beter en er komen zelfs wat onverwachte wendingen die ik niet zag aankomen. Helaas vermoed ik dat heel veel lezers het boek dan allang aan de kant hebben gegooid. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook verschillende keren op het punt heb gestaan, maar uiteindelijk toch tot het einde ben geraakt. De schrijfstijl van Jessica Knoll pakt mij niet ondanks dat ik haar verhaallijnen telkens wel aantrekkelijk vind klinken. Toch lukt het haar iedere keer maar niet om dit goed uit de verf te laten komen.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
