Zwijmelen over Anna Achmatova
[Recensie] “Toen ik in 1975 voor het eerst van mijn leven in Leningrad verbleef, was het nog maar negen jaar geleden dat Anna Achmatova de laatste adem had uitgeblazen”, begint Jan Brokken zijn reisverslag De gloed van Sint-Petersburg. Fragmenten uit de zinnen erop: “Haar invloed was nog altijd merkbaar […] Echt verboden was haar werk niet langer […] toch riep haar naam nog altijd […] Anna Achmatova zat nog half in het verdomhoekje.”
Na die eerste alinea vermoed je als lezer drie dingen:
- Het zou wel eens heel veel over Anna Achmatova kunnen gaan
- De auteur gaat koketteren met herinneringen
- De auteur is geen begenadigd stilist
De gloed van Sint-Petersburg heeft de gedaante van een serie wandelingen door de Russische stad, waarbij Jan Brokken dan (toevallig) moet denken aan een grootheid uit de Russische kunst, over wie hij vervolgens een of twee pagina’s uitweidt op een vrij oppervlakkige, Wikipedia-achtige wijze. Hij bezoekt musea, spreekt eens een voorbijganger. Laat merken dat hij welzeker een belezen en bereisd mens is.
Enfin, wanneer je weinig tot niets weet van de Russische kunstscene onder de Sovjets, dan steek je er het nodige van op, maar over Sint-Petersburg als stad kom je niks te weten. Al met al geen beroerd boek (en beter geschreven dan de eerste alinea doet vermoeden), maar het verwaait voor je er erg in hebt.
—
Eerder verschenen op http://www.christianjongeneel.nl/
