"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De goede advocaat

Dinsdag, 15 augustus, 2017

Geschreven door: Britta Böhler
Artikel door: Roeland Dobbelaer

Opfriscursus advocatuur

[Signalering] Bij haar afscheid dit voorjaar als bijzonder hoogleraar Advocatuur aan de Universiteit van Amsterdam publiceerde voormalig advocaat en tegenwoordig romancier Britta Böhler het essay De goede advocaat. Het essay is een helder geschreven tekst over wat een advocaat behoort te doen en vooral niet behoort te doen. Het boekje is uitermate geschikt voor mensen die niet precies weten hoe de advocatuur werkt en vooral voor advocaten die vergeten zijn hoe de advocatuur zou moeten werken.

Böhler behandelt in negen hoofdstukken de wereld van de advocaat. Aan bod komen onder andere de relatie met de cliënt, de relatie met het kantoor, de relatie met de andere spelers in het recht en de relatie met de media. In het hoofdstuk De uitgangspunten somt ze op waar het in de advocatuur om gaat: een advocaat moet onafhankelijk zijn, moet het belang van de cliënt dienen, moet deskundig, integer en vooral te vertrouwen zijn. Böhler waarschuwt voor advocaten die te veel tv-personality’s zijn geworden en zich belangrijker wanen dan hun eigen cliënten. Dat neemt niet weg dat optreden in de media soms nuttig is, zeker als een zaak al breed door wordt uitgemeten door de media en het standpunt van de advocaat in een zaak helderheid kan verschaffen.

Ethiek krijgt een opvallend belangrijke plaatst in De goede advocaat. Advocaten dienen zich volgens Böhler ook in de vrije tijd fatsoenlijk en het liefst “voorbeeldig te gedragen”. Een goede advocaat is een advocaat “die zijn handelen plaatst in en verantwoord binnen een beroepsethisch kader”. De advocaat van de toekomst is vooral “een advocaat met een groot ethisch bewustzijn en met voldoende professionele moed om de ethiek in de praktijk te brengen”. En die verschilt eigenlijk helemaal niet zoveel met de advocaat van vroeger, voegt Böhler er aan toe.

Ook al wordt Bram Moszkowicz maar een enkele keer genoemd in het essay, het is duidelijk dat Böhler het volkomen eens was met de beslissing van het Amsterdamse Hof van Discipline om de bekende advocaat in 2013 van het tableau te schrappen. Gebrek aan financiële integriteit, zich belangrijker wanen dan zijn cliënten en ze verwaarlozen, het kan allemaal volgens de regels van Böhler niet door de beugel. Het schijnt dat Moszkowicz probeert zijn rentree te maken in de advocatuur. Mocht hem dit lukken, dan lijkt het me een goed zaak dat hij zich eerst Böhlers opfriscursus goed ter harte neemt.

Ons Amsterdam

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur: