"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De heerlijkste 5 december in vijfhonderdvierenzeventig jaar

Zaterdag, 26 november, 2022

Geschreven door: Annie M.G. Schmidt, Noëlle Smit
Artikel door: Jolanda Rovers

Het mooiste Sinterklaasverhaal

[Recensie] De derde druk van dit leuke boek is dit najaar verschenen. Gelukkig op tijd voor het Sinterklaasfeest. Maar het mooie Sinterklaasverhaal begint niet goed. Helemaal niet goed. En Piet voelde dat van het begin af aan al aan zijn water. Maar daarover straks meer. De teksten van Annie M.G. Schmidt zijn, zoals we gewend zijn, heerlijk. Nuchter ook. Piet is een brombeer en Sint de eeuwige optimist. Tenminste, als hij het niet bijna had opgegeven.

Speciale aandacht in dit prentenboek gaat uit naar Noëlle Smit (1972), de illustrator. Haar stoere, grappige en soms ook aandoenlijke illustraties zijn een verrijking van de tekst.

Komt Sint wel weer in Nederland?
Een Sinterklaasverhaal is natuurlijk niet compleet zonder drama en het gevaar dat Sint helemaal niet naar Nederland toe kan komen. Meestal is hij dan z’n boek kwijt, de weg, of z’n hoofdpiet, of de pakjes worden vergeten. Maar dit drama slaat wel alles. De stoomboot van Sinterklaas vergaat met man en macht. Ofwel met Sint en Piet. En met alle pakjes, marsepein en pepernoten. Helemaal weg. Sint dobbert naast Piet in het water. Met zijn staf. Hij wil het bijna opgeven, want hij is toch veel te oud om in de Golf van Biskaje te liggen? Maar terwijl de zeehonden verrast jongleren met de kleurig ingepakte cadeautjes, ziet Piet in de verte een bootje aankomen. Een Frans vissersbootje. Gelukkig ziet de Franse vishandelaar hen ook en redt hij ze op het nippertje. Maar ja, dan zijn ze drijfnat en koud en in Frankrijk. Hoe moet dat verder? Hoe komen ze toch nog op tijd in Nederland?

Gelukkig krijgen ze droge kleren van de vrouw van de visser. Dat is fijn, maar ze zijn nog niet waar ze zijn willen. Als ze, door een wonder en de inzet van de lieve Franse visser, toch ineens op De Dam in Amsterdam staan, denkt Sint dat alles wel weer goed komt. Hij knikt en wuift naar de mensen, maar niemand kijkt naar hen. Helemaal niemand. Zelfs toen Sinterklaas aan iemand vertelde dat hij Sinterklaas was, werd er gek naar hem gekeken. Naar die oude man die naar vis rook.

Gered door de kinderen
En net toen ze moedeloos bij het monument gingen zitten, kwam er een kindje langs: ‘Sinneklaas…’ riep het kind. Maar haar oma zei dat dit Sinterklaas helemaal niet was. Toch kwamen er ineens steeds meer kinderen. Sommigen gingen zelfs Sinterklaasliedjes zingen! Ondanks hun knorrige ouders, die het allemaal maar onzin vonden. ‘Die man ruikt naar vis, dat is Sinterklaas helemaal niet!’
Wat de kinderen toen deden, hoe ze te werk gingen, wat ze bedachten, wat ze brachten, dat is een wonder. Dat is de echte redding voor Sinterklaas en Piet. Hoe dan? Dat vertelt dit heerlijke boek, dat waarschijnlijk vaak voorgelezen moet worden in de aanloop naar 5 december. De heerlijkste 5 december in vijfhondervierenzeventig jaar!



Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow

Boekenkrant

Boeken van deze Auteur:

De heerlijkste 5 december in vijfhonderdvierenzeventig jaar

Aan zee

In de tuin