Chapeau voor zo’n verhalenverteller!
[Recensie] In 2016 las ik Wat het hart kan horen. Dit was het eerste deel van de Birma trilogie en was tevens mijn nummer 1 boek van dat jaar. Het tweede deel De stem van het hart liet niet lang op zich wachten en las ik het jaar nadien. Tot mijn grote vreugde heb ik nu het laatste deel kunnen lezen. Dus nam Sendker me terug mee naar Birma.
In dit deel staat Bo Bo centraal maar het is U Ba die wederom iets te vertellen heeft en nu tegen zijn twaalfjarige neefje Bo Bo ….
Bo Bo woont bij zijn oom U Ba in het dorpje Kalaw. U Ba is ondertussen al tachtig jaar. Zijn zus Julia woont niet langer in het dorp maar in Yangon samen met haar echtgenoot Thar Thar. U Ba ontfermt zich over de jongen en vertelt hem allerlei verhalen maar leert hem ook veel wijsheden. Voor zolang de jongen zich al kan herinneren heeft U Ba altijd al voor hem gezorgd. Ook heeft hij bitter weinig herinneringen van toen hij klein was, zijn geheugen laat hem daar in de steek, geen beelden en ook geen stemmen. Maar één ding staat vast: saai zijn de verhalen nooit en Bo Bo luistert maar wat graag naar zijn oom. Buiten dit had hij niemand.
De jongen heeft een bijzonder kenmerk waar je niet naast kunt kijken; hij heeft namelijk een litteken. Het is donkerrood, zo breed als een lucifer en loopt van zijn linker mondhoek tot bijna aan zijn oor.
“Alle verhalen gaan over de liefde. De grote en de kleine, de mooie en de minder mooie, maar alle verhalen die ons verdrietig maken en de verhalen die ons zouden moeten troosten”.
Soms is U Ba een raadsel voor de jonge knaap. Waarom begint hij nu uitgerekend over zijn moeder te vertellen?? Hij heeft het zo zelden over haar. En wat moet hij er allemaal mee doen? Het is allemaal heel ingewikkeld voor de jongen en wat probeert zijn oom nu werkelijk te vertellen … Bo Bo zoekt naar antwoorden en het is ook niet zo evident om voor zo’n jong kereltje dit alles uit te pluizen. Zoveel vragen en nog eens zoveel onbeantwoorde dingen die er wel toedoen.
“Denk altijd na over welke steen je omkeert, niet onder elke steen zit een vlinder”
Sendker is een verhalenverteller pur sang. Het is allemaal zo fijntjes beschreven dat het wel lijkt of je in U Ba’s huis zit met een warme kop thee terwijl hij zijn verhaal vertelt. Het heeft iets feeërieks-achtig en is uitermate hartverwarmend. Het verhaal omarmt je als een warm deken dat over je schouders valt; niets blijft je onberoerd. De manier waarop U Ba Bo Bo zoveel wijsheden leert. Het zijn zoveel verschillende topics dat ik ze hier niet zo maar kan neerpennen en eerlijkheidshalve wil ik dat ook niet. Lees het boek zelf en laat je onderdompelen door U Ba’s wijze woorden, zijn manier van denken en leven! Door middel van flashbacks komen we te weten hoe het er ook met Julia aan toe gaat. Daar wordt ook een groot deel van het boek aan gewijd. De politieke spanningen die in het land waren, gaat Sendker ook niet uit de weg. Op deze manier krijg je ook een beetje les over wat er zich allemaal afspeelt.
De auteur neemt je terug mee naar Birma en hun Aziatische gewoontes: hun handelingen, hun wijsheid. Ook hier weer komen flora & fauna aan bod en bij de heerlijke gerechten die je bij wijze van spreken voor je kunt zien staan en ruiken. De plek waar alles begint: de liefde, het verlangen ernaar en de angst ervoor. Dit is de rode draad door heen het verhaal. De liefde in al zijn vormen; wat het geeft en wat het neemt en wat je ervoor in de plaats krijgt.
Het boek is met momenten zeer aangrijpend om te lezen en soms zit je daar met een brok in de keel. Het zijn ook deze passages in het boek die het, hoe raar ook, een meerwaarde geven aan het verhaal. Zo zijn er de dagboek stukjes van Julia die echt aangrijpend zijn. Ook zijn er zoveel prachtige quotes die je zo uit dit boek kunt halen, die zoveel wijsheid in pacht in hebben. Vanaf de eerste bladzijden word je meegezogen in het verhaal. Het is een en al sereniteit en tijdens het lezen heb je een soort van kalmerend gevoel, een ietwat rare gewaarwording.
“ De liefde heb ik me altijd voorgesteld als een plant. Die je moet verzorgen, moet beschermen, vooral als hij nog jong is en nog niet diepgeworteld, omdat hij anders uitdroogt. Die je moet geven wat hij nodig heeft om te groeien. Maar die daar soms ook zelf voor zorgt en dan op de onmogelijkste plekken groeit, tegen alle verwachtingen in.”
Zoals ik in mijn vorige recensies ook aanhaalde, spatten de gevoelens en gedachtegangen van het papier. Hoe deze mensen zoveel verschillen van de Westerse wereld. Niet materialistisch zijn, gelukkig zijn met de kleine dingen die het leven hen te bieden heeft en overpeinzingen kennen ze al helemaal niet!
Deze roman is een ware mustread en ik kan hiermee de lijn doortrekken naar de ganse trilogie. Er is geen enkel deel dat je niet onberoerd laat. Het gaat over hoop, teleurstelling, woede, angsten maar bovenal liefde. De liefde overwint alles! Al deze elementen heeft Sendker goed verweefd en heeft hij op zijn eigen poëtische manier aan de man gebracht. Chapeau voor zo’n verhalenverteller! Het is gewoonweg prachtig! Ik ben dan ook heel blij dat ik deze boeken met hun prachtige covers in mijn boekenkast heb staan. De herinneringen van het hart krijgt dan ook 4 liefdevolle sterren.
“Verdriet kan als een plas zijn of als een kort buitje. Maar het kan ook zo diep en bodemloos zijn als de zee, waar je uiteindelijk verdrinkt”
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
