Het slot is de redding van slappe Australische thriller
[Recensie] Er verschijnen tegenwoordig veel politiethrillers, ook wel het detectivegenre genoemd. In het detectivegenre verschijnen boeken over verschillende politiezaken, meestal moord, die opgelost worden door de rechercheur. Je leest dan vanuit het perspectief van de rechercheur. In De huisgenoot lees je het verhaal echter niet vanuit het perspectief van de rechercheur, maar volg je journaliste Olive Groves. Een junior verslaggever die geobsedeerd raakt door een zaak. Een interessante invalshoek dus.
Bailey is een Australische schrijver die bekend staat om haar debuut Het duistere meer dat bekroond werd tot het beste Australische thrillerdebuut van 2017. Bailey is een vrij jonge schrijver, De huisgenoot is pas het vierde boek van deze auteur. Haar eerste boek dat buiten haar Gemma Woodstock-serie is geschreven.
Olive werkt aan het verhaal van ‘De moord op de huisgenoot’. Zoals op de cover ook staat aangegeven gaat de zaak over drie vrouwen: een vermoord, een vermist, een verdacht. Negen jaar later wordt de huisgenoot die vermist werd dood aangetroffen. Olive mag opnieuw aan de zaak werken, maar moet samenwerken met Cooper. Cooper heeft de opdracht gekregen om een podcast te maken over de zaak. Podcasts zijn een nieuwe vorm van media waar Olive duidelijk de concurrentie van voelt.
Trage spanningsopbouw
In het verhaal lees je veel over de achtergrond van Olive. In het begin is dit niet zo interessant, omdat je meer informatie wil over de zaak. Sommige stukken karakterbouw zijn dan ook een beetje overbodig. Hierbij komt ook kijken dat er veel personages zijn en dus veel namen die je moet onthouden.
Het is moeilijk om een band op te bouwen met het hoofdpersonage. Haar gedachtegang is soms overdreven en daardoor onbegrijpelijk. Het duurt hierdoor lang voordat het boek echt spannend wordt en als lezer verlies je snel je aandacht door de lange hoofdstukken.
Verrassend einde
Naarmate het boek vordert, lijkt de schrijfstijl van Bailey een beetje te veranderen. De hoofdstukken worden korter en er komt wat meer tempo in het verhaal. Alhoewel Olive nog steeds een beetje een vervelend personage is, wekt ze wat meer medeleven door wat er allemaal op haar pad komt. Er zijn verschillende plotwendingen en zodra er blijkt dat Olive ook daadwerkelijk in gevaar is wil je als lezer toch graag het einde weten. Op het einde denk je de dader te pakken te hebben en toch weet Bailey je alsnog te verrassen.
Het einde heeft dit boek toch nog een beetje gered, maar al bij al belandt dit boek niet in de top van de thrillers. De recensies van Bailey’s eerdere boeken zijn een stuk positiever.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
