[Recensie] De jacht gaat over de 26-jarige journaliste Tuva Moodyson en is het eerste deel in de Tuva-serie van Dean. Tuva is verhuisd naar Gavrik (Zweden) vanuit Londen om voor haar zieke moeder te zorgen. In Gavrik werkt ze voor de plaatselijke krant. Het is haar droom om een goed verhaal te schrijven en zo binnen te kunnen komen bij een grote buitenlandse krant. Wanneer er een lijk in het bos wordt gevonden gaat Tuva er gelijk op af. Dit is haar kans om dat ene verhaal te schrijven. Het blijkt om een niet-natuurlijke dood te gaan en niet veel later wordt er weer een lijk gevonden. Beide mannen zijn in de borst geschoten en hun ogen zijn verwijderd. Deze manier van moorden is precies dezelfde manier als bij de Medusamoorden, die in de jaren 90 in hetzelfde bos plaatsvonden. De dader van die moorden is nooit gepakt. Gaat het hier om een copycat of is dezelfde dader weer actief? Met gevaar voor eigen leven gaat Tuva op zoek naar antwoorden.
Een handicap
De hoofdpersoon, Tuva, is doof. In het begin vond ik het jammer dat de nadelen van doof zijn niet benoemd worden. Alleen de positieve kanten komen aan bod, zoals jezelf af kunnen sluiten van de wereld door het uitzetten van je gehoorapparaten. Bij nader inzien is het juist fijn om geen negatieve kanten te lezen. Een handicap hoeft immers niet altijd een beperking te zijn en ik vind het heel mooi dat Dean dat heel subtiel heeft weten over te brengen.
Het verhaal is in de ik-vorm geschreven, wat een hele goede keuze is geweest van Dean. Op deze manier kreeg ik het gevoel dat ik Tuva was en dat het mijn belevingen waren. Wanneer de schrijver voor de derde persoon had gekozen, waren de belevingen van Tuva op een hele andere manier overgekomen. Niet alleen de ik-vorm, maar ook de tegenwoordige tijd draagt bij aan de spanning in het verhaal. Doordat het ‘nu’ is en niet ‘toen’ kreeg ik het gevoel dat ik helemaal in het verhaal zat en dat mijn eigen wereld even niet bestond. Heel knap van Dean dat hij met deze twee ‘simpele’ vormen voor zoveel spanning heeft weten te zorgen.
Verdachts of geheimzinnigs
Het boek bestaat uit korte hoofdstukken, dat is prettig omdat je dan op elk gewenst moment kan stoppen met lezen zonder dat je midden in het verhaal je boek hoeft weg te leggen. Persoonlijk vind ik korte hoofdstukken ook heel fijn en vlot lezen omdat er vaak veel gebeurt, dus krijg ik het idee dat ik sneller door het verhaal ga en het niet zo langdradig is. Tijdens het lezen van dit boek is elk personage voor mij verdacht geweest. Dean heeft ervoor gezorgd dat iedereen wel iets verdachts of geheimzinnigs heeft. Hierdoor had ik na elk hoofdstuk ook een andere verdachte in mijn hoofd. Maar de uiteindelijke dader had ik nooit verwacht. Het is zelfs zo onverwacht dat ik het idee heb dat Dean tot het einde zelf ook niet wist wie het gedaan had. Er is op een hele goede manier naartoe gewerkt en elke bladzijde was spannend.
Tijdens het lezen van een recensie-boek maak ik altijd aantekeningen. Dit is het eerste boek waar ik niets negatiefs over opgeschreven heb. Ik hoop dat het tweede deel in de serie snel vertaald wordt naar het Nederlands. Dean heeft er in elk geval een nieuwe fan bij. Dit boek krijgt van mij vijf van de vijf sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
