Onweerstaanbaar en meeslepend: welkom in La Bella Italia
[Recensie] Elena Conrad woont met haar gezin in Duitsland en reist al meer dan dertig jaar regelmatig naar de Ligurische kust. Haar favoriete plekje is een bankje bij een oude olijfboom met uitzicht op zee. De inspiratie die ze daar opdoet, vindt haar weg naar haar boeken. De Jasmijnvilla is het eerste deel van de Jasmijnserie.
Giulia is een jonge Duitse advocate. Ze werkt bij het advocatenkantoor van haar vader maar haalt daar niet veel voldoening uit. Liever kookt ze een lekkere maaltijd met verse ingrediënten. Het koken heeft ze van haar Italiaanse moeder Pina geleerd. Verder weet ze eigenlijk niets over het verleden van haar moeder, haar ouders zijn na hun huwelijk nooit meer naar Italië gegaan, er wordt niet over gesproken. Op een dag echter krijgt Pina een dikke brief, haar vader is overleden en heeft haar een villa inclusief boomgaarden nagelaten. Giulia is geschokt: ze wist niet eens dat ze nog een opa had! Ze wil heel graag afreizen naar de Ligurische kust, naar de villa van haar opa maar haar ouders zien dat niet zitten. Giulia drukt door, krijgt van haar vader vier weken vrijaf en vertrekt in haar eentje. Daar aangekomen wacht haar een koude douche, ze wordt niet bepaald met open armen ontvangen. Er is het verleden blijkbaar veel gebeurd, zaken waarin Pina een belangrijke rol speelde. Maar Giulia weet van niets en Pina wil absoluut niet met haar hierover praten.
Toch geniet Giulia met volle teugen van het prachtige landschap, de mooie villa, de jasmijnplantages en de olijfboomgaarden en natuurlijk niet te vergeten de heerlijke Italiaanse keuken. Hoe langer ze in de villa vertoeft, hoe meer ze erover nadenkt om daar voorgoed te blijven. Niet in de laatste plaats vanwege haar knappe buurman Marco die een diepe indruk op haar maakt.
De Jasmijnvilla is een leuke roman gesitueerd in een prachtige omgeving. Een paar jaar geleden heb ik kennis mogen maken met die mooie Ligurische kust met de befaamde kleine stadjes. Voor mij waren de beschrijvingen van de auteur dus een feest van herkenning, ik zou zo weer terug willen. Conrad verweeft een luchtige liefdesgeschiedenis met donkere geheimen uit het verleden, met pittoreske beelden van deze streek én met gerechten die je tongpapillen zouden strelen. Haar schrijfstijl is vlot en aangenaam en bij vlagen beeldend. Het was mijn eerste kennismaking met deze auteur maar het smaakt absoluut naar meer. Binnenkort verschijnt De Jasmijntuin, het tweede deel uit deze serie, ik kijk er alvast naar uit.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
