De hele puzzel compleet krijgen, is al helemaal lastig. Je weet niet eens zeker of je alle stukjes wel hebt.
[Recensie] Op de derde dinsdag nadat de school weer is begonnen komt het schoolhoofd, juf Sanders, Ahmet in de klas brengen. Hij ziet er bang en verdrietig uit. Alexa (van negen en driekwart) heeft medelijden met hem omdat het haar een van de ergste dingen van de wereld lijkt om naast iemand te moeten zitten die je niet kent. Ze besluit dan ook direct om vrienden met Ahmet te worden. En ze neemt zich voor haar vrienden, Tom (die met zijn ouders uit Amerika naar Londen verhuisd is), Josie (die al vanaf haar derde bevriend is met Alexa) en Michael (die het mooiste afrokapsel van alle jongens op school heeft) ook te vragen om vrienden met hem te worden.
Alexa probeert contact met Ahmet te leggen, maar dat blijkt niet makkelijk te zijn. Hij kijkt niet op en maakt uit zichzelf geen contact. Het valt haar ook op dat er bijna niets in zijn rugzak zit (die rood is met een zwarte streep en er erg vies uitziet). Ahmet hoeft niet in groepjes te werken, hij krijgt boeken uit een lagere groep en de juf besteedt extra aandacht aan hem. En wat Alexa echt jammer vindt, hij komt in de pauzes niet naar buiten om samen te spelen.
Wanneer Ahmet aan het einde van zijn eerste dag opgehaald wordt geeft Alexa hem dan maar een citroenzuurtje. Hij blijkt bang voor haar te zijn en verbergt zich achter de arm van de vrouw die hem ophaalt. Ze blijft hem lekkere en lieve dingen geven (een sinaasappel met een smiley-sticker erop) waardoor hij zijn angst voor haar langzaam kwijt raakt.
Een van de keren dat ze na schooltijd op Ahmet staat te wachten, hoort ze de ouders die hun kinderen komen ophalen praten over een vluchteling waarvoor de school geen assistent kan vinden die zijn taal spreekt. Ze begrijpt dat het om Ahmet gaat.
Ahmet blijkt een Syrische oorlogsvluchteling te zijn die alleen Koerdisch kent. Hij is alleen in Londen aangekomen, waar zijn ouders zijn weet hij niet. Omdat de grenzen voor vluchtelingen gesloten worden bestaat het gevaar dat Ahmet niet met zijn ouders herenigd zal worden. Om dat te voorkomen bedenken Alexa en haar vrienden het Beste Plan van de Wereld, aangevuld met een Noodplan. Die plannen zijn niet zonder gevaar, blijkt al snel.
De jongen achter in de klas bestaat uit 26 korte hoofdstukjes met leuke illustraties. Aan het eind van het boek legt de auteur uit dat het zien van de foto van het jongetje dat in Turkije dood op het strand lag, gestorven terwijl hij met zijn familie de Egeïsche Zee probeerde over te steken van Turkije naar Griekenland, voor haar aanleiding is geweest tot het schrijven van dit boek. Een deel van de opbrengst van het boek is bestemd voor ondersteuning van vluchtelingen over de hele wereld (“voor water, warme kleren, onderdak – of een heleboel chocolade om ervoor te zorgen dat ze vanbinnen weer gelukkiger worden”).
Ook tref je er een paar ‘weetjes’ aan over vluchtelingen en 7 vragen om diep over na te denken (zonder er hoofdpijn van te krijgen…)
De jongen achter in de klas maakt voor kinderen van rond de 10 jaar de vluchtelingenproblematiek op een invoelbare en aantrekkelijke manier duidelijk. Thema’s als angst, onzekerheid, politieke standpunten, handelingsverlegenheid, visies op vluchtelingen, hulpvaardigheid en vriendschap worden aan de hand van een verhaal verhelderd en inzichtelijk gemaakt. Het boek is een aanrader om de thema’s vluchtelingen en oorlog in de klas of op school bespreekbaar te maken.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
