Terug naar Holderstate
[Recensie] Keer terug naar de tijd waar mensen nog in hutjes in de bergen woonden, waar je alles wat je nodig had op de markt kocht en waar paard en wagen alleen voor de rijken waren. Waar eten nog op een fornuis werd gekookt dat met hout verwarmd moest worden, waar mensen nog geloofden in het lezen van kaarten en het lot dat daarmee werd bepaald. Lees De kaarten van madame Petrova en keer terug naar een andere tijd, naar de tijd van Janis en Silke. Naar het moment waar Lepelsnijder is geëindigd.
In de natuur
In De kaarten van madame Petrova is Silke gevlucht met Janis, weg van Holderstate. Daar woonden ze samen met hun neven Asserik en Koender, maar ze zijn bang dat de voorspelling van madame Petrova uitkomt en dat ze elkaar vermoorden of dat de neven hun wat zullen aandoen. Alleen valt slapen in de buitenlucht, konijnen stropen en voor zichzelf zorgen nog niet mee voor Silke. Maar dan ontmoeten ze onderweg een echtpaar met een huifkar. Daar gaan ze voor werken: Janis helpt bij de optredens met de beer en Silke leert hoe ze kaarten moet leggen. Het gaat een tijdje goed, maar de schulden bouwen zich op en Silke heeft het gevoel dat ze erin geluisd worden. Moeten ze zo voor altijd verder leven of valt er nog te ontsnappen?
Van bibliothecaresse naar schrijfster
Marjolijn Hof (1956) werkte twintig jaar als bibliothecaresse, waarbij ze zich specialiseerde in jeugdliteratuur. Ondertussen begon ze ook met schrijven. Ze schreef voor educatieve uitgeverijen en werkte mee aan de teksten voor verhalenbundels en prentenboeken. Vanaf 1999 ging ze zich volledig op haar eigen werk richtten. Lepelsnijder schreef ze in 2019. De kaarten van madame Petrova is het vervolg op dit boek.
Ondanks dat De kaarten van madame Petrova goed los te lezen is, is het aan te raden om eerst Lepelsnijder te lezen, omdat het verhaal ongeveer begint waar Lepelsnijder eindigde. Silke en Janis zijn al even onderweg. Silke weet inmiddels hoe ze konijnen moet stropen en Ever, die even met hun mee zou gaan, is al niet meer bij de twee. Het gaat nog wel wat moeizaam in het bos en Silke heeft het gevoel dat het zo niet verder kan.
Een verhaal vertellen
Het leest weer even fijn als Lepelsnijder. Het heeft voor mijn gevoel iets magisch, door de manier waarop het geschreven is. Je bent daar met Silke en Janis. Je ziet heel de wereld voor je. Net zoals Lepelsnijder heeft ook dit boek de sfeer van Alleen op de wereld. Dat wordt mooi verwoord in de volgende zin: “Hij tikte met zijn wijsvinger tegen zijn hoofd. ‘Hier gebeurt het. Je kunt een verhaal vertellen, maar wat iemand er vervolgens bij denkt kan geen mens voorspellen.”
Dit gevoel wordt versterkt door het lot dat door Silkes gevoel al bepaald is. Silke is gefascineerd door de voorspelling en het leggen van kaarten, veel meer dan Janis. Wanneer ze Loore ontmoet, de vrouw van het echtpaar, komt ze erachter dat de magie van een voorspelling misschien toch niet zo sterk is. Als lezer weet je niet of de voorspelling echt gaat uitkomen en hoe hun leven er verder uit gaat zien. Daardoor is het een ware zoektocht.
Elke keer als je even moet stoppen met lezen, wil je weten hoe het verder gaat. Of Janis en Silke teruggaan naar Holderstate of dat er een einde aan hun zwerftocht komt en wie er dan voor hun moet gaan zorgen. Dit zorgt ervoor dat je antwoord wil hebben op de losse eindjes die er door het verhaal heen langzaamaan ingevuld worden.
Een prachtig vervolg, maar ook een boek dat je heel goed los kan lezen. De kaarten van madame Petrova is een boek dat je niet weg kan leggen, je wilt het in één ruk uitlezen. Het liefst blijf je in de wereld van Silke en Janis. Hopelijk is hun verhaal nog niet voorbij!
Leesfragment
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
