Een erg goed boek
[Recensie] Wat als je naast slachtoffer ook dader van ontvoering wordt? Het lijkt haast onmogelijk om beide taken tegelijkertijd op je te nemen, maar het overkomt Rachel wanneer ze op een ochtend een telefoontje krijgt dat haar dochter is ontvoerd. De enige manier om haar levend terug te krijgen is om zelf ook iemand te ontvoeren. Voor Rachel zit er dan ook niks anders op dan deel te nemen aan de ketting.
Toen De Ketting mij ter oren kwam vond ik het al erg spannend en vooral origineel klinken, maar nadat ik het verhaal gelezen heb kan ik niet anders concluderen dan dat dit een erg goed boek is. Wat heeft McKinty een prettige schrijfstijl die je helemaal in de greep van het verhaal neemt. De hoofdstukken zijn erg kort en dit zorgt ervoor dat de vaart er in blijft.
Een belangrijk punt is ook dat het boek in 352 pagina’s toch echt met hoofdstuk 77 moest eindigen aangezien de auteur een scène in het boek heeft verwerkt waarin wordt gezegd dat ‘het getal 77 voor het einde staat en dat alle goede boeken dan ook met hoofdstuk 77 zouden moeten eindigen.’ Toen ik dat las, was het eerste wat ik deed stiekem doorbladeren om te kijken of dat ook voor dit boek geldt, maar dat is gelukkig het geval. Het zou immers best wel bijzonder zijn om als auteur zijnde je eigen boek niet goed te noemen.
Hoe verder ik naar het einde toe raakte hoe duidelijker het werd wie er precies achter de ketting zit. Dit was enerzijds best wel jammer omdat een echte ontknoping hierdoor uitbleef, maar anderzijds zorgde de auteur er wel voor dat je op deze manier ook de daders beter leerde kennen.
Eigenlijk leer je best wel veel personages goed kennen tijdens het lezen. McKinty laat je niet alleen oppervlakkig kennis maken met zijn figuren, maar je komt als lezer ook meer te weten over hun verleden en hun gedachtegang. Hierdoor voel je je meer een deel van het verhaal en niet iemand die er toevallig van bovenaf op kijkt.
De ontknoping is misschien een klein beetje overdreven en zou wellicht prima passen in een actiekomedie, maar toch irriteerde ik mij hier niet aan. Ik vond het eigenlijk wel goed bedacht om het verhaal te laten omschakelen van een best wel psychologische spelletje naar wat actie. Dit gaf een frisse wending aan het geheel.
Al met al heb ik dan ook ontzettend genoten van dit verhaal en ik ben best wel benieuwd of het andere werk van McKinty ook zo verfrissend en origineel is als De Ketting. Dit boek beoordeel ik met 4,5 ster. Het is voor mij door de ontknoping op het einde net geen 5 sterren waard, maar dit blijft zeker een van mijn favorieten boeken van 2019.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
