Griezelen
[Blog] En dan nu… Lekker griezelen. Veel kinderen zijn dol op griezelboeken. Een beetje spanning zoeken en dan zeggen: “Ik was helemaal niet bang”. Herkent u zo’n opmerking?
Bij spannende boeken is het goed om te bekijken waar de grens ligt tussen lekker griezelen en een boek wat té eng is. ‘Lekker griezelen’, dat moet vooral het uitgangspunt zijn bij boeken met griezelen als thema.
Dat geldt zeker voor De kindervleesfabriek, een boek voor 7+. De titel laat weten dat het voor een enkele zevenplusser te spannend kan zijn. Wegschuiven dit boek? Niet doen! Zo’n spannend en grappig boek, illustraties die roepen om bekeken te worden, allemaal zeer de moeite waard.
Het tweede boek Martijn Frankenstijn is een spannend boek voor peuters en kleuters waarbij ze ook vol trots mee kunnen tellen. En waar een zaklamp onontbeerlijk is. Lekker in het donker “lezen”, lekker griezelen.
De kindervleesfabriek
Mèt een recept …… Stink Paté
[Recensie] Dit boek met een titel die je doet griezelen, is leuk om gelezen of voorgelezen te worden. Eén advies, lees eerst zelf het boek om te bepalen of dit een geschikt (voor)leesboek is. Alhoewel het plot aardig gevonden is, kan het voor sommige jonge kinderen te griezelig zijn.
Het verhaal is op rijm geschreven en de hoofdrol is weggelegd voor Korneel, “Korneel-ik-eet-niet-veel”. Korneel lust niet veel. En dat vertelt Ruth Verstraeten op een leuke, grappige en originele wijze. Niet “andijvie vindt Korneel niet lekker”, maar “Andijvie smaakt naar koeienvlaai”. En ook niet “ik wil geen ei”, maar “een ei komt uit een kippenkont”.
En wat te denken van “alles wat mijn mama maakt, smaakt én ruikt naar vuilnisbelt”. En ook niet Korneel vindt één ding erg lekker, maar “één magisch ding”.
Korneel heeft een moeder die dreigt met… De kindervleesfabriek. En dit stukje kan griezelig overkomen. Het griezeleffect gaat over in een ontzettend goede oplossing die Korneel bedenkt om te ontkomen aan de vleesfabriek. En deze oplossing maakt het mogelijk dat hij “Korneel-ik-eet-niet-veel” blijft.
Maar op een dag ontkomt hij er niet aan dat hij bij de vleesfabriek op onderzoek moet. Waarom? Erg leuk beschreven waarom hij de fabriek moet bezoeken, de angst van Korneel en tenslotte de grote opluchting.
Een vermakelijk boek. Leuk op rijm gezet door Ruth Verstraeten, de gekke (achterflap) schrijfster. Lekker vlot geschreven.
De supernormale (achterflap) illustratrice Eva Mourton, wekt de indruk dat de illustraties “normaal” zijn. Integendeel Eva Mourton gebruikt slechts zwart, wit en een oranje achtige tint. De oranje achtige kleur geeft leuke accenten aan de tekeningen. Zwart bijvoorbeeld wordt gebruikt voor de omheining van de fabriek waar de poorten openstaan. Korneel staat er in een jasje met oranje tinten naar te kijken waarbij de oranje kleur het zwarte breekt. Gebruik van oranje breekt de pagina waardoor het effect van de zwart/wit pagina wat vriendelijker overkomt.
Er zijn genoeg kinderen die hun bord niet leeg eten. Het “dreigement” van De Kindervleesfabriek zullen 7+ kinderen doorzien. Voor deze leeftijdsgroep is dit een boek waar deze leeftijdsgroep van zal genieten. Wel is het aan te bevelen om samen het boek te lezen, immers de illustraties zijn erg leuk om te bekijken. Voor jongere kinderen kan dit boek wat eng overkomen.
Wees er op bedacht dat u woorden die “Korneel-ik-eet-niet-veel “gebruikt, terug hoort.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
