Hoe een tijdelijke vlucht naar een kustplaatsje in Cornwall een leven kan veranderen
[Recensie] Met veel plezier heb ik de Café, zon & zee’-serie’ gelezen. Ik was dan ook héél nieuwsgierig naar De kleine bakkerij aan het strand.
In deze serie draait alles om Polly. Wanneer het verhaal begint, is het leven dat Polly met haar vriend Chris leidt niet zo best. Hun bedrijf is failliet en Polly en haar vriend komen onder curatele te staan. Hun relatie heeft een flinke deuk opgelopen en ze besluiten om een adempauze in te lassen. Polly vindt kort daarna een appartementje in een kustplaatsje in Cornwall. Omdat bakken haar hobby is en Polly een uitlaatklep nodig heeft, begint ze al snel met het bakken van brood. Dit tot grote vreugde van de dorpsbewoners, want het brood dat ze op het eiland kunnen kopen is van niet al te beste kwaliteit. Uiteindelijk lukt het Polly om een baantje te bemachtigen in de bakkerij. Ondertussen heeft Polly haar leven op het eiland een beetje op orde weten te krijgen en heeft ze ook al wat vrienden gemaakt. Eén van hen is Huckle, afkomstig uit Amerika en nu bijenteler in Mount Polbearne. Net als Polly draagt hij ook een verleden met zich mee. Al snel kunnen ze het goed met elkaar vinden. Maar dan slaat het noodlot toe op het eiland.
Ik was niet gelijk dolenthousiast over dit verhaal. Ik moest er een beetje in komen. Het leuke aan de Café, zon & zee-serie is dat je als lezer gelijk wordt meegezogen in de sfeer die het eilandje Mure en zijn bewoners uitstraalt. Toen ik net was begonnen in De kleine bakkerij aan het strand, miste ik dat gevoel. Maar zodra Polly in Mount Polbearne woonde, kwam dat al snel weer terug.
De kleine bakkerij aan het strand speelt zich af in een kustplaats in Cornwall, door Jenny Colgan zo beschreven, dat je geen moeite hoeft te doen om er een voorstelling van te kunnen maken. De personages in het boek zijn kleurrijk, vooral Reuben is ondanks zijn arrogantie een persoonlijkheid om een zwak voor te krijgen. En ook mevrouw Manse, de zeer norse eigenaresse van de bakkerij, weet een gevoelige snaar te raken.
Het verhaal leest voornamelijk als een feelgood, maar onderwerpen als de dood en moeite moeten doen om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen komen ook aan bod. Het eind van De kleine bakkerij aan het strand is een feelgood-waardige finale en zal je gelijk doen grijpen naar het tweede deel van deze serie Zomer in de kleine bakkerij.
—
Eerder verschenen op Hebban
