"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De larf

Maandag, 19 oktober, 2020

Geschreven door: Midas Dekkers
Artikel door: Cyril Lansink

Over kinderen en metamorfose

[Signalering] Bij tijd en wijle is de lezer een masochist. Dat ga je tenminste denken als je de populariteit van het nieuwste boek [2010/red.] van Midas Dekkers probeert te begrijpen. 

Met satanisch plezier pepert de schrijver ons de dierlijke staat van het mensenkind in. En dat heeft onvermijdelijk iets ontluisterends. Dat wonderlijke wezentje dat zo vertedert en in de blindheid van de ontroering uitgeroepen is tot de mooiste baby van de hele wereld verandert onder zijn grimmig-geestige blik in een vette larf, een biggetje zonder staart, een parasiet, een zoogdier dat alleen drinken kan, en poepen en piesen. “Als het mestoverschot bij mensen even serieus werd aangepakt als dat bij varkens en kippen, was er aan het krijgen van kinderen allang paal en perk gesteld.”

‘En passant’ is ma ondertussen als een hormonaal voortgedreven melkmachine voorgesteld en pa als een ‘zak vol zaad’ die na gedane zaken zijn functie beperkt ziet tot het behangen van de kinderkamer. Ook van de verheven status van de liefde en de zorg voor het kind blijft ogenschijnlijk weinig over. Het houden van een kind – in de dubbele zin van het woord – is net zoiets als het houden van een hond of kat, alleen kost het een stuk meer. ‘Als het je met konijnen lukt, lukt het je ook wel met een kind’, zo steekt de schrijver op de laatste bladzijde de ouders onder de lezers een hart onder de riem. 

Of Dekkers meer van kinderen houdt dan van katten of konijnen is twijfelachtig. Voor zijn boek maakt dat niet uit. Hij houdt van zijn onderwerp en van zijn vak. En dat straalt van iedere bladzijde af. Ooit was Midas zelf een vette larf en maakte zijn poepkanaal overuren. Wonderlijk hoe daaruit uiteindelijk een bioloog is getransformeerd die begiftigd met een benijdenswaardig stilistisch vermogen de lezer vermaakt, plaagt en kwelt met de gedachte dat zijn kinderen vooralsnog meer bij de dieren horen dan bij de mensen. 

Boekenkrant

Eerder verschenen in Intermediair


Laat hier je reactie achter:

1 reactie op “De larf

  1. “Of Dekkers meer van kinderen houdt…”. Bij het lezen van die zin was ik opeens bijna 20 jaar terug bij een literair avondje in theatertje Branoul waar Midas Dekkers ter gelegenheid van het verschijnen van De larf optrad. Veel Haagsche dames van middelbare leeftijd. Nadat de auteur zijn sardonische causerie had afgerond was het tijd voor vragen. Één van de dames: “Meneer Dekkers, mag ik eens vragen, heeft u zélf eigenlijk kinderen?” Waarop hij zonder ook maar een microseconde te aarzelen antwoordde: “Mevrouw! Waar ziet u mij voor aan!”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur: