Avontuur, magie en stiekem ook wat geschiedenislessen
[Recensie] Bradi en Javi moeten mee naar de meest saaie plekken. Paps neemt ze mee naar musea, kringloopwinkels, rommelmarkten, noem het maar op. Voor hun een ware marteling. Hun vriend Wiki (dit is zijn bijnaam, aangezien hij de wandelende Wikipedia is) gaat ook regelmatig mee, om de pijn wat te verzachten.
Op een dag lopen ze met zijn vieren door een zaakje heen. Javi, Bradi en Wiki horen daar een raar gezoem. Ze gaan op het geluid af en treffen daar een hele oude tafel aan. Vreemd, want pap hoort helemaal niks. Ze besluiten om de tafel te kopen en nemen hem mee naar huis. Zolang pap erbij is, blijft de tafel volledig stil. Was het dan toch iets anders wat ze hoorden?
Ieder jaar krijgen de leerlingen op school dezelfde opdracht: Schrijf een opstel over een diner. Beschrijf daarin welke drie gasten je zou uitnodigen, welk eten je zou maken en welke gesprekken jullie zouden voeren. Hun middeleeuwse school is qua looks prachtig, maar de leraren zijn wel wat vreemd en iedereen vind het maar raar dat ze dit opstel ieder jaar weer opnieuw moeten doen. Maar goed, het hoort erbij, dus gaan de leerlingen fanatiek aan het werk om weer met unieke en creatieve opstellen te komen.
Bradi heeft al prachtige ideeën voor zijn opstel en is dit aan het uitwerken op de nieuwe oude tafel. Wanneer hij zijn gastenlijst aan het samenstellen is, begint de tafel ineens weer te brommen. Dan gebeurt er iets heel bijzonders, de drie gasten die hij heeft uitgenodigd, zitten ineens bij hem aan de tafel! Zijn opstel zal geweldig worden!
Waar Bradi alleen geen rekening mee heeft gehouden in dit verhaal, is dat de mensen die hij uitgenodigd heeft, niet van de tegenwoordige tijd zijn én een tikkeltje gevaarlijk kunnen zijn… Zal dit wel goed aflopen?
Victor Piñeiro is filmmaker, content/creative marketeer. Hij werkt samen met HBO Max aan een nog uit te komen functie en is erg geïnteresseerd in de cultuur van de virtuele wereld. Daarnaast is Victor Piñeiro ook schrijver. De magische tafel, deel één van de Tijdgeesten serie, is zijn debuut.
Het verhaal dat er een magische tafel is, vond ik in het begin maar raar. Hoe meer je echter in het verhaal komt, hoe magischer en spannender het wordt. Wanneer je vervolgens meer te weten komt over de school, valt alles ook op zijn plaats en zie je hoe goed dit verhaal in elkaar gezet is.
De personages zijn heel leuk beschreven. Wiki is in De magische tafel mijn favoriet geworden. Hij komt over als een hele slimme jongen, maar toch ook een wat ongemakkelijke en sociaal onhandige jongen. Hij is echter wel een enorm goede vriend en heeft alles voor zijn vrienden over, waardoor hij makkelijk je hart steelt.
De andere personages zijn ook erg leuk beschreven en iedereen heeft duidelijke karakter trekjes, waardoor ze makkelijk te herkennen zijn.
De meest interessante personages zijn natuurlijk de tijdgeesten zelf. In dit verhaal komt hun achtergrond ook wat naar voren en op die manier krijg je als kind, zonder dat je het heel bewust meekrijgt, een stukje geschiedenisles. Dit is enorm leuk beschreven en is ook heel interessant.
De schrijfstijl van Victor Piñeiro is erg prettig. Het leest gemakkelijk weg, de zinnen hebben een mooie opbouw en het verhaal is interessant. Wel komen er soms lastige namen in voor, maar dit komt natuurlijk doordat de ‘geschiedenispersonages’ simpelweg zo heten. De oorspronkelijke titel luidt “Time Villains”, Mechteld Jansen heeft het boek voor ons naar het Nederlands vertaald.
De magische tafel is een avontuurlijk maar ook zeer spannend verhaal. Je gaat op het puntje van de bank zitten want je wilt erg graag weten hoe dit gaat eindigen.
—
Voor het eerst verschenen op Meer boeken blog
