De dubbelganger van Tertuliano Máximo Afonso
[Recensie] Tertuliano Máximo Afonso’s leven is wat saai. Hij is niet helemaal tevreden met zijn werk, en al helemaal niet met zijn vriendin. Wanneer hij dan bij toeval een film kijkt waarbij een van de figuranten verbazingwekkend veel op hem lijkt, grijpt hij deze kans om zijn leven interessanter te maken met beide handen. Al gauw raakt Tertuliano volledig geobsedeerd door zijn dubbelganger en doet hij er alles aan te achterhalen wie deze man is.
De Portugese schrijver José Saramago staat bekend om zijn aparte schrijfstijl – hij gebruikt geen aanhalingstekens en een zin van langer dan een pagina is niet zeldzaam. Telkens als ik één van zijn boeken lees, duurt het een poosje voordat ik eraan gewend ben. Als ik eenmaal zover ben, fascineert de schrijfstijl mij enorm. Dit neemt niet weg dat het wel extra aandacht en inspanning vergt om de logica nog te snappen.
Ook het verhaal zelf is typisch in de stijl van Saramago. Het is vreemd, onrealistisch en zet je aan het denken. Toch is het boek erg gefocust op de actie en de plot, wat ik jammer vond. Oké, hierdoor wil je graag verder lezen en ben je benieuwd wat er nog gaat gebeuren, maar het geeft je daardoor niet de tijd om de filosofische vraagstukken te verwerken.
—
Eerder verschenen op Suus leest
