"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De meisjesmagneet

Donderdag, 14 maart, 2019

Geschreven door: Jackie van Laren
Artikel door: Patrice van Trigt

Een heerlijk vlot geschreven verhaal

[Recensie] Een nieuwe fase in het leven van Reinout begint met zijn vertrek naar Amsterdam, waar hij op kamers gaat. In zijn gebouw leert hij zijn excentrieke onderbuurvrouw Ratter (Leia) kennen. Een nogal uitgesproken en ruig type die meteen de aandacht trekt van de nogal braaf uitziende Reinout. Ratter blijkt in alles zijn tegenpool te zijn, het enige dat ze gemeen hebben is de liefde voor muziek, ook al zijn de genres totaal verschillend. Ratter is namelijk van de metal en Reinout niet. Toch is het de muziek die hen samenbrengt wanneer in de band van Ratter dringend een vervanger nodig is. Reinout wordt meteen naar voren geschoven als dé kandidaat, maar kan hij dat wel? Hoort hij wel thuis in de woeste wereld van metalheads? Een live optreden met de band Vinculum moet dat gaan uitwijzen.

Reinout werd voorheen altijd gevoed door onzekerheid. Op de middelbare was hij zo goed als onzichtbaar. De hoop op verandering en een beetje respect hield hem staande, zorgde dat hij niet opgaf en zijn schooltijd letterlijk uitzat. De enige momenten dat hij vrij was van spanning was achter de piano. Pas toen hij ging studeren leek het alsof alles op zijn plek kwam en hij vrijer kon ademen. En dan is daar nu ineens de rol als leadzanger en toetsenist die hem in een totaal andere wereld trekt. Hij wordt compleet uit zijn comfortzone getrokken en dat brengt wel het een en ander teweeg.

De ontwikkeling die Reinout vervolgens doormaakt is een mooi weergegeven proces. Reinout wordt Nout en vervolgens meisjesidool Astro(Nout). Hij belandt in een wereld van speed, groupies, optredens, drank en keiharde muziek, maar ook die van jaloezie, ambities en seks. De underdog, de klassiek “pianospelende jongen met VVD kapsel” transformeert in een van de ruige bandleden. Op een totaal andere manier krijgt hij opnieuw te maken met zijn onzekerheden.

Behalve Nout leren we ook Leia (Ratter) kennen. Er is altijd sprake van ruis in de relatie tussen Leia en Nout. Leia is zo trouw in haar vriendschappen dat ze last heeft van tunnelvisie en misplaatste loyaliteit. Haar eigen ontwikkeling, haar verleden en angsten belemmeren een heldere kijk op zaken. De onzekerheid van Nout speelt ook hier een rol. Beide personages en de bandleden zijn op een enkeling na bijzonder sympathiek.

Boekenkrant

De meisjesmagneet is een heerlijk vlot geschreven verhaal zoals we van Jackie van Laren gewend zijn. Haar toegankelijke schrijfstijl zorgt er elke keer weer voor dat je je thuis voelt in haar verhalen. Ook nu, en dat is best apart, want de hoofdpersonages staan bijzonder ver van mijn eigen belevingswereld af. En toch, je zit meteen in het verhaal, je koestert de intenties van Nout en ergert je met vlagen aan Leia. Vriendschap en vertrouwen staan centraal in dit boek, buiten de muziek om. Het vertrouwen is niet altijd terecht maar dat zoekt zijn weg wel gaandeweg het verhaal. En dat doet Jackie leuk, ook omdat het een groep jongeren begin twintig betreft. Het voelt heel authentiek aan, in zoverre het mij lukt me in die roerige wereld te verplaatsen. Naar mijn idee is dit boek ook bijzonder geschikt voor de jongere lezers vanaf 18 jaar, daar kan best sprake zijn van herkenning en een stukje thuiskomen.

Wat bijzonder aanspreekt in dit verhaal, is de ruimte voor zelfreflectie en persoonlijke groei die zo bij deze leeftijdsgroep hoort. Het hebben van een verkeerd zelfbeeld kan vooral op die leeftijd voor veel gedoe zorgen. Hierdoor zijn de onderlinge signalen niet altijd duidelijk, de communicatie is zoveel meer complex dan het lijkt. De setting van de festivalscene- en de muziekwereld is origineel, het is een wereld van uitersten, ook vanuit de beleving van de personages en dat heeft bijzonder goed uitgepakt. Ook dat ieder bandlid de ruimte krijgt met een eigen verhaal(tje) is van meerwaarde en dat gebeurt zonder de twee hoofdpersonages Nout en Leia uit het oog te verliezen.

Alles bij elkaar genomen is De meisjesmagneet wederom een lekkere feelgood van Jackie van Laren maar het is voor mij niet haar meest sterke tot nu. Het is wel een fris, jong en toch ook vertederend boek geworden. Daarom krijgt het dan ook een dikke 3,5 ster.

Eerder verschenen op Perfecte Buren