Met zijn typische humor

[Recensie] Je zou denken dat zo’n schrijver een saai leven heeft: dagelijks schrijven, een beetje tuinieren, die beleeft niks. Toch gaan alle verhalen in deze bundel over Maartens eigen leven. Sommige spelen zich recent af, andere korter of langer geleden. Hij heeft het vast hier en daar wat aangedikt, maar het komt over alsof het allemaal echt zo gebeurd is. Eén van de leukste verhalen gaat over de dag dat Maarten zijn huis te koop zet. Meteen komt er al een man die aanbelt om het huis te bekijken. Eenmaal binnen heeft hij commentaar op alles. Er is niks goeds aan. Toch komt hij later terug, samen met zijn vriendin:

“Met zijn Maudie verdween hij in de keuken. Ik hoorde hem zeggen: ‘Zo klein is dit keukentje dat je er zelfs geen pannenkoeken in kunt bakken, hooguit poffertjes.’
Uiteindelijk besluit de man om het huis te kopen, ondanks alle gebreken. Op zijn manier heeft hij heel wat van de vraagprijs af weten te praten.”

Een paar verhalen gaan over orgelspelen in kerkdiensten. Meestal zijn dat rouwdiensten. Op een keer wordt Maarten gevraagd om een bepaald stuk van Messiaen te spelen. Hij geeft aan dat dat veel te moeilijk is, maar het lukt hem niet om te weigeren. Dan bedenkt hij dat de overledene waarschijnlijk de enige was die die muziek kende en hij kiest een ander mooi stuk om te spelen. Niemand zegt er wat van.

Een andere keer valt Maarten in, omdat er midden in de zomer geen andere organist te krijgen is. De jonge vrouwelijke dominee doet zijn hart sneller kloppen. Naast de vrouwelijke koster en ouderling komt er verder niemand opdagen. Met z’n vieren houden ze toch de dienst. Na afloop moet Maarten wel aan de dominee uitleggen waarom hij orgel speelt in de kerk, terwijl hij in zijn boeken zo afgeeft op het geloof. Hij legt dat op zijn typische manier met veel humor uit.