Komische bejaardenthriller stormt in volle vaart op de ontknoping af
[Recensie] In het zaaltje van een idyllisch gelegen luxe-seniorendorp in Engeland, met in het middelpunt een oud klooster, komen op donderdag Elizabeth, Joyce, Ibrahim en Rob samen om oude moorddossiers te herbekijken. Het wordt pas spannend als er een moord in de omgeving van het seniorencomplex plaatsvindt. Een zakenman is het hoofd ingeslagen met een moersleutel. En naast het lijk werd een interessante foto achtergelaten. Eindelijk kan het speurteam nu écht aan het werk.
Op een slinkse en grappige manier weet de moordclub de plaatselijke politie te overtuigen om informatie onderling te delen. Hoofdinspecteur Chris en agente Donna zijn het niet altijd eens met de werk- en denkwijze van de speurneuzen, maar uiteindelijk hebben ze elkaar toch wel nodig en ontstaat er een bijzondere samenwerking. Alsof dit nog niet spannend genoeg is, wordt er een tweede moord gepleegd op klaarlichte dag onder de ogen van de rusthuisbewoners. Er wordt gespit in het verleden van hun verdachten. Een pater, een gewezen bokser, zelfs een bewoner van het tehuis en vele anderen passeren de revue.
Richard Osman heeft niet enkel een fijne detective geschreven. Hij gaat ook de confrontatie aan met de ongemakken van het ouder worden. Vergeetachtigheid, blijven hangen in herinneringen, eenzaamheid. Het is mooi hoe de auteur dit in zijn verhaal verwerkt.
In het eerste deel van De moordclub (op donderdag) maakt de lezer kennis met de leden van de moordclub en de perikelen van de vastgoedmakelaar. Het tweede gedeelte is meer chaotisch. De duik in het verleden van zoveel personages is verwarrend, om daarna in snelle vaart naar de ontknoping te gaan. Voor de alerte lezer is die geen grote verrassing meer.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
