"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De noodkreet in de fles

Zaterdag, 16 mei, 2020

Geschreven door: Jussi Adler-Olsen
Artikel door: Agnes Eikema

Verslavende thriller

[Recensie] De noodkreet in de fles in het derde boek van Jussi Adler-Olsen uit zijn Q-serie en ik moet jullie eerlijk zeggen; ik ben verslaafd. Wat heeft Adler-Olsen een ontzettend goede serie neergezet met personages die uniek en eigen gerijpt zijn. Iedere keer weer word ik verrast door een steengoed boek met verschillende verhaallijnen die aan het eind van het boek voor een knallende ontknoping zorgen.

In dit boek is er voor de afdeling Q onder leiding van Carl Morck weer een oude zaak op te lossen. Lang geleden is er in Schotland een flessenpost gevonden met een verontrustend briefje erin. Een noodkreet, geschreven in bloed. Na flink gepuzzel blijkt dat deze fles in 1996 in het water is gegooid door twee ontvoerde broertjes uit de gelovige gemeenschap. Maar dit blijkt nog niet alles te zijn, want de moordenaar is niet klaar.

Carl en zijn geheimzinnige assistent Assad komen de moordenaar beetje bij beetje op het spoor, maar dit is niet gemakkelijk. In de hechte gemeenschappen waar het geloof domineert wordt niet gesproken over ontvoeringen en moord in het verleden. Het is als een smet op de familie en uit angst door bedreigingen zijn de families zo gesloten als een oester.

Wie is deze moordenaar en wat zijn de beweegredenen achter zijn daden? De speurtocht naar de moordenaar dwingt de lezer om in een sneltreinvaart door te lezen. In het boek worden op diverse momenten de spanning opgevoerd en weer afgezwakt; het zorgt ervoor dat de lezer meer wil. Dit heeft Adler-Olsen op een hele goede manier gedaan.

Boekenkrant

Eerder verschenen op boekenz.nl

Boeken van deze Auteur:

De grenzeloze

De bedrijfsterrorist

Het Washington decreet

Het Marco-effect