Oogchirurg blijkt psychopaat
[Recensie] Wijd open: De eerste pagina in het boek waarschuwt je er al voor; lees eerst De Ogenverzamelaar voordat je Wijd open gaat lezen. Bij het lezen begrijp ik meteen waarom……
Alsof De Ogenverzamelaar nog niet angstaanjagend genoeg is, volgen we in Wijd Open de oogchirurg dr. Suker een onvoorstelbare zieke psychopaat blijkt te zijn. Een gestoorde, maar geniale, gek die dingen met zijn patiënten doet die je je in de meest afschuwelijke nachtmerries niet kunt voorstellen en waar je je ogen voor wilt sluiten. En dat laatste is nu nét hetgeen zijn slachtoffers niet meer kunnen. Alex en Alina worden, in de zoektocht naar Julian, meegezogen in de ziekmakende wereld van Suker en zijn handlanger. Een wereld die al je voorstellingen voorbij gaat en dan nóg meer. Waar voor de hand liggende gedachten nog niet zo logisch blijken te zijn, waar werkelijkheid en bedrog naadloos in elkaar overgaan. En dat alles in een hoog tempo geschreven.
Op bepaalde momenten zijn beide boeken bloedstollend maar ook zeker verwarrend. Er wordt met je gedachten gespeeld terwijl je leest. Niet altijd is het voor de hand liggend wat er gebeurt maar toch klopt het op een bizarre manier wél. Heel bijzonder…..maar ook zeker wel schokkend. De manier van schrijven zoals Fitzek doet is zeer apart te noemen. Hij geeft in zijn slotwoord toe zelf ook wel ‘geestelijk gestoord’ te moeten zijn om dergelijke boeken te kunnen schrijven. Ik heb sterk de neiging hem daarin gelijk te geven.
Ondanks zijn vloeiende en begrijpelijke manier van schrijven, in een tempo dat mij absoluut bevalt trekt Fitzek je het verhaal in. Het is niet voor niets dat ik deze twee boeken achter elkaar heb doorgelezen. De twee boeken lezen namelijk als één. Ik ben het niet eens met de schrijver dat hij aangeeft dat Wijd Open als standalone boek ook te begrijpen is. Gevoelsmatig is dat gelijk aan halverwege de film inschakelen en dus een groot gedeelte te missen en dus belangrijke details.
Wat me opviel is de secure omschrijving van het (beeld)denken van een visueel gehandicapte. Ik heb dat met veel interesse gelezen en het wordt op een dusdanige manier in het verhaal meegenomen dat je leert terwijl je griezelt…..want dát doe je met zekerheid! De beschrijvingen van de handelingen, de aanloop naar hét moment (dat meerdere malen aanwezig is in beide boeken), de voelbare frustratie en het verdriet……. een absolute verrassende ontknoping die een dusdanige opbouw heeft dat je geneigd bent sneller te bladeren dan dat je kunt lezen. Het is soms even goed je aandacht erbij houden, je verliest namelijk wel heel snel de grip op het verhaal. Wat ook een nadeel kan zijn als je het boek even hebt weggelegd.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
