Eerder een roman dan een thriller
[Recensie] ill’s zus Alice heeft zelfmoord gepleegd waarna hij haar huis erfde. Ze had bovendien nog een tienerdochter Imogen, wiens zorg nu onder Will en zijn vrouw Sadie valt. Ze beslissen om te verhuizen naar het huis van Alice, dat gelegen is op een van de vele eilandjes aan de kuststrook van Maine. Ze hadden de laatste tijd te maken met tegenslagen en hopen dan ook op een nieuwe start. Sadie is er niet zo voor te vinden en voelt zich ook niet thuis op het eiland. Ze vindt het huis maar donker en kil, het eiland te ver afgelegen van het vaste land en de bewoners onvriendelijk. Bovendien lijkt de opvoeding van Imogen ook niet van een leien dakje te lopen, zij is namelijk een gefrustreerde tiener met enkele zeer donkere gedachten.
Wanneer hun buurvrouw Morgan vermoord teruggevonden wordt slaan bij Sadie de stoppen helemaal door, alleen al de gedachte dat er dichtbij een moord is gepleegd zorgt ervoor dat ze zich onveilig voelt. Hierom begint zij met haar eigen onderzoek naar de dader van de moord maar hoe meer ze erover ontdekt hoe meer er op het spel lijkt te staan.
Mary Kubica is een Amerikaanse bestsellerauteur. Ze heeft al enkele toppertjes op haar naam staan zoals Laatste leugen en Bevroren. De meningen zijn vaak verdeeld, de één vindt haar boeken goed, de ander vindt ze maar niks. Hierdoor alleen al werd ik benieuwd naar haar boeken, zou ik haar werk goed vinden, of niet?
De onbekende vrouw is een bijzondere thriller. Het verhaal komt traag op gang, de eerste 250 pagina’s zijn er weinig wendingen en gebeurt er niet al te veel. We leren vooral de setting met zijn personages kennen. Het boek wordt hoofdzakelijk verteld vanuit de perspectieven van Sadie, Camille en Muis. Hierdoor denken we dat we de drie personages wel goed leren kennen, maar uiteindelijk komen we pas op het einde te weten wie zij echt zijn. Ze vertellen alle drie hun verhaal in de ik-vorm, wat niet zo mijn ding is en voor mij persoonlijk vaak al een afknapper, maar hier past het wel in het geheel en was het dan ook minder storend.
Hoewel er weinig wendingen zijn heeft de auteur wel enkele hints verstopt waar je als lezer aandachtig voor moet zijn en die uiteindelijk leiden tot een plot dat geniaal is. Maar doordat de hints onopvallend zijn gaat het geheel traag vooruit en dit is natuurlijk niet wat je verwacht bij een thriller, waarbij kenmerkend is dat er vele onverwachte wendingen zijn en leest als een trein. Pas de laatste honderd pagina’s krijg je het gevoel dat je een thriller leest, wat voor mij toch te laat in het verhaal is. Ik heb me er dan ook moeten doorheen slepen, pas wanneer je al twee derde van het boek hebt uitgelezen verandert het ritme en begint het spannend te worden. De schrijfstijl is eenvoudig, zonder gebruik van al te veel moeilijke woorden of zinsconstructies, en de auteur slaagt er toch in om het geheel op een intense manier neer te zetten. Je kruipt letterlijk in de huid van de personages. De onbekende vrouw is voor mij geen echte thriller het lijkt mij meer op een spannend drama.
Doordat het verhaal maar laat echt op gang komt zou je als lezer weleens het boek opzij leggen en niet meer verder lezen, ik raad aan om dit niet te doen, want wanneer je toch verder leest ben je uiteindelijk blij want het plot blijkt heel verrassend te zijn. Op het einde, wanneer je het boek helemaal uit hebt begrijp je pas waarom de auteur het verhaal op deze tergend trage manier opgebouwd heeft en blijkt het allemaal uiteindelijk wel ingenieus ineen te steken.
Achteraan het boek in een korte epiloog legt de auteur uit aan haar lezers welke boodschap ze wil brengen met het verhaal, hierdoor krijgt het geheel een extra dimensie.
Een boek dat moeilijk te scoren is. De uiteindelijke plot steekt goed ineen maar het komt pas laat tot uiting, pas wanneer je het boek volledig doorploeterd hebt begrijp je ook waarom de auteur het op deze manier heeft aangepakt en hoe het allemaal leidt tot het slot. De uiteindelijke plot en de laatste hoofdstukken verdienen zeker een vijf sterren, maar de eerste delen konden mij helemaal niet boeien, het leek mij eerder een roman dan een thriller. Vandaar maar een gemiddelde van 2.5 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
