Een prima boek dat van begin tot eind boeit
[Recensie] Deze roman heeft twee tijdlijnen, eentje in 1940 en eentje bijna vijfenzestig jaar later in 2004.
In 1940 leren we de jonge Violet kennen, ze is zeventien en haar moeder is voor haar op zoek naar een echtgenoot uit de society in Londen. Violet ziet dat helemaal niet zitten en samen met haar nichtje Romy en diens halfbroer Duffy, knijpen ze er tijdens een saai trouwfeest tussenuit om in Londen uit te gaan. Maar helaas voor hen worden juist tijdens die nacht de bombardementen van Duitsland heviger, de Blitz wordt ingezet en dat heeft rampzalige gevolgen. Hevig geschrokken besluit de moeder van Violet dat het tijd wordt om naar het platteland af te reizen, daar zijn ze veiliger. En wordt haar leven nóg saaier denkt Violet. Ze wil haar steentje bijdragen aan de oorlog en besluit, met Duffy’s hulp, zich aan te melden voor The Women’s Land Army. Om aan haar tirannieke moeder te ontsnappen, moet ze daarvoor een valse naam aannemen, Lily. Lily wordt tewerkgesteld op het landgoed Winterbourne Orchard. Het leven van een ‘landmeisje’ blijkt niet zo romantisch te zijn als ze zich had voorgesteld. Het is gewoon heel hard werken voor een brute baas die belachelijke eisen aan de meisjes stelt, bovendien zitten de andere meisjes niet te wachten op zo’n stads meisje dat in haar hele leven nog nooit heeft hoeven te werken. Maar gaandeweg past Lily zich aan en sluit ze vriendschap met de andere landmeisjes. Samen vormen ze een blok tegenover de rentmeester van het landgoed. Maar dat is niet zonder gevaar blijkt al snel…
Vijfenzestig jaar later leeft Violet een teruggetrokken leven in Londen. Ze is een beroemdheid in de societywereld, lid van heel veel vrijwilligersorganisaties, iemand om trots op te zijn. Maar nu wordt ze amper meer gezien, ze schittert vaak door afwezigheid op gala-avonden, zou er iets aan de hand zijn? De redactiechef van een bekende krant denkt de sleutel naar de oplossing in handen te hebben. Sinds kort is Frankie namelijk bij hem in dienst en laat Frankie nou de kleindochter van Violet zijn. Hij zet Frankie onder druk om haar oma te gaan interviewen, haar baan hangt af van het resultaat. Maar Frankie heeft hier helemaal geen zin in, ze heeft haar oma al tien jaar niet meer gezien of gesproken. Haar hele leven al zit ze klem tussen haar vader en haar oma die elkaar niet uit kunnen staan. Tien jaar geleden heeft haar oma iets onvergeeflijks gedaan, Frankie kon niets anders dan voor zichzelf te kiezen en dat heeft ze gedaan. Tot nu. Nu komt ze erachter dat het leven te kort is om wrok te blijven koesteren. Violet is al op leeftijd en de korte tijd die ze samen nog kunnen hebben is te kostbaar om met ruzies te verspillen. Maar Violet is ook heel erg gehecht aan haar privacy en zit beslist niet te wachten op vragen over het verleden en al helemaal niet als het over haar ‘landmeisjestijd’ gaat. Wat heeft ze te verbergen?
Nikola Scott heeft een mooi verhaal geschreven waarbij de rol van de landmeisjes in de Tweede Wereldoorlog belicht wordt. Deze meisjes namen de plaats in van de landarbeiders die moesten dienen in het leger. Ze werkten hard en maakten het voor de boeren mogelijk om hun oogsten binnen te halen. Toch is hun rol na de oorlog onderbelicht gebleven, de meisjes hebben niet het krediet gekregen dat ze eigenlijk verdienden. Na de oorlog moesten ze hun reguliere plaats in de samenleving weer innemen, vrouw en moeder zijn en zich vooral niet gelijkwaardig achten aan mannen. De auteur verwerkt het gegeven in een spannend én romantisch verhaal. Haar schrijfstijl is vlot, en in beide tijdslijnen zit een mooi plot gevlochten. Een prima boek dat van begin tot eind boeit, viereneenhalve ster.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
