Fraaie roman die kwelt en tegelijkertijd intrigeert
[Recensie] Sylvia staat centraal in De operatuin. Sylvia is gescheiden, heeft geen werk en is vooral eenzaam. Haar welgestelde broer Aart neemt haar in huis en wijst haar zijn zolder toe in de hoop dat zij haar leven weer op de rails krijgt. Sylvia omringt zich echter met spullen die haar herinneren aan haar kindertijd in Utrecht; de zestiger jaren. Haar verzamelwoede neemt dwangmatige vormen aan. Op enig moment keert zij terug naar Utrecht, zij het met de nodige weerstand en de angst op een desillusie. Ze gaat naar De Operatuin en ontmoeten mensen uit die tijd in een poging het verleden opnieuw tot leven te roepen.
“Iedere stap deed nu pijn. Het sneed als messen. Ongetwijfeld stond er bloed in haar schoenen. De voeten van de Kleine Zeemeermin bloedden niet, geen mens vermoedde dat ze als over messen liep. Moedig beet ze haar kiezen op elkaar en stapte door.”
Met De operatuin levert Moerenhout een bijzonder fraaie roman af die kwelt en intrigeert tegelijkertijd. Hoofdpersonage Sylvia is wanhopig op zoek naar geborgenheid. Haar ouders kunnen haar dat niet meer bieden en derhalve zoekt zij dat gevoel elders.
De auteur heeft haar roman in drie delen opgebouwd. Het eerste deel gaat volledig terug in de tijd, deel twee staat in het teken van het ouderlijk huis en het laatste deel gaat over de verhuizing. Een knappe constructie die de lezer Sylvia goed laat volgen en met haar, haar gevoelens en gemoedstoestand.
“Het tegelpad leek nog hetzelfde. Op dit tegelpad leerde ze het woord zielig. Mieren doodtrappen is zielig. En lieveheersbeestjes moet je terugbrengen waar je ze gevangen hebt, anders kunnen ze de weg naar hun mamma niet meer vinden.”
Moerenhout weet Sylvia, Aart en diverse andere personages prachtig tot leven te wekken, een fraai tijdsbeeld te scheppen en haar lezers mee te nemen in het schrijnende relaas van een ‘zoekend’ mens. Dat alles doet zij bovendien in een stijl die het alleen al de moeite waard maakt dit boek ter hand te nemen, waarmee zij bovendien blijk geeft van een groot observatievermogen.
De operatuin is een bijzonder boeiend en mooi geschreven roman dat verleden en heden aaneen rijgt.
—
Eerder verschenen op Hanneke Tinor-Centi
